Potverdrie, wat begint die nieuwe plaat, Might Crash! (Frogville) van Boris McCutcheon & The Saltlicks weer lekker, zeg. Het is zijn zesde studioplaat (er is ook een liveplaat, getiteld Utrecht) en hij valt te beschouwen als het laatste deel van een trilogie – met The Wheel Of Fortune en Bad Road, Good People – over de romatiek en de realiteit van het noorden van New Mexico. Niet toevallig de plaats waar de 44 jaar geleden in Massachussets geboren McCutcheon tegenwoordig woont. We krijgen een heerlijke americana-mix voorgeschoteld waarin de bestanddelen country, blues en folk nog goed te herkennen zijn. En waarom dan toch maar drie sterren? Omdat het na track 8 (van de 13) over is. Het negende liedje is het suffige instrumentale The Road To Cañoncito en daarna lukt het McCutcheon niet meer de kar in het juiste spoor te trekken. Blacksmith, This Road Is Dead en Lover, I’m Taken zijn op zichzelf geen onaardige nummers, maar zo goed en uitgesproken als de eerste 8 tracks zijn ze niet. De bedoeling van de afsluitende reprise van Harmless Yellow Leaves ontgaat me bovendien. Ik laat een flauwe woordspeling achterwege, maar Might Crash! is daarmee voor mij een plaat die voor ongeveer 2/3 geslaagd is.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie