Het vervelende van een lijst van vijftien is dat het er maar vijftien zijn. Met andere woorden: The Coincidentalist (New West/Warner Benelux) van Howe Gelb had ook wel op het lijstje met de beste platen van 2013 mogen staan. Want wat heeft de man uit Tucson, Arizona, weer een intrigerend album afgeleverd. In het diepst van zijn wezen is de desertrocker eigenlijk een jazzmusicus. Hij creëert een loopje op zijn gitaar of een riedel op de piano en legt daarmee de basis om op voort te borduren. Hij laat zich meevoeren door een melodie of woordenstroom waarin hij pas na verloop van tijd logica en betekenis ontdekt. Het is genoeg om de luisteraar de richting te wijzen, al te precies moet die niet worden gedefinieerd. ‘Restrictions can be so negative’, zingt hij op op Unforgivable, een werkje met de sfeer van exotica, terwijl de gitaar heftig begint als iets van de prachtige plaat The Love Songs van Giant Sand. ‘Are you a realist?’, vraagt hij zich af op het titelnummer. In Left Of Center, overigens een goede omschrijving van de persoon Gelb, valt iets te ontdekken dat op Time Is On My Side (Irma Thomas, Stones) lijkt. An Extended Plane Of Existence gaat gepaard met veel gepiep en de vraag ‘was it the power of the flower that gave the stone a knock?’. Kerstbellen, treurige Chinees klinkende violen, pianonummers met Cubaanse sfeer, Gelb brengt het allemaal. En jazz dan? Die vrijheid, die manier van spelen, dat is allemaal jazz. En op Instigated Chimes ook in de meest pure vorm, met dank aan Thelonious Monk voor inspiratie. Het album kwam grotendeels in Tucson, Arizona, tot stand. Op de gastenlijst mensen als M. Ward, Steve Shelley (Sonic Youth), Bonnie Prince Billy, Jon Rauhouse, KT Tunstall en Andrew Bird en verder wat Deense leden van Giant Sand en Spaanse flamencomusici die eerder met Gelb samenwerkten op Alegrias.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie