Dertien nummers met een totale speelduur van 65 minuten staan er op Jubilee (Sugar Hill) van The Deep Dark Woods. Dat is dus een gemiddelde van vijf minuten per liedje. Haast hebben ze niet, deze Canadezen. Ze blijven heerlijk hangen in de warme melodieën die ze brengen. En toch is er geen enkel moment waarop je ze zou willen voortduwen. Van stilstand is geen sprake. Zelfs met kleine accentverschuivingen kun je het blijkbaar spannend houden. Het is wel duidelijk dat The Deep Dark Woods zelf helemaal opgaan in de muzikale pracht op hun nieuwste album. Jonathan Wilson reisde van Californië naar Alberta om alles vast te leggen. De combinatie van een topproducer en een topband leverde een topplaat op. Een plaat zoals ze in de jaren zeventig gemaakt werden in Laurel Canyon. Alles valt op organische wijze op zijn plaats. Dat natuurlijke geluid ontstond grotendeels live in de studio. De Canadezen zetten hier op volstrekt natuurlijke wijze de traditie voort van The Band, Neil Young en al die anderen. Toetsen leggen een zachte bodem van mos waarover gitaren en steel takjes gooien. Onder de gebruikte toetsinstrumenten enkele speciale, zoals een novachord, een warm klinkende synthesizer, en een celesta, dat een klank voortbrengt dat wel vergeleken wordt met klokkenspel.
21/12/2013 Permalink
Mooie plaat wordt bij elke draaibeurt beter.