Bottle Rockets – Lucinda Williams – Tim Easton – Southern Culture On The Skids – Spain – Ane Brun
Een uiterst belangwekkende rerelease in altcountry is de dubbel-cd met de eerste twee platen van The Bottle Rockets. Bottle Rockets & The Brooklyn Side (Bloodshot Records/Bertus) behoren tot het beste wat het genre in de beginjaren te bieden had. De albums hebben twintig jaar later niets aan zeggingskracht verloren en behoren derhalve nog steeds tot de absolute top. Verplichte aanschaf voor iedereen die iets wil weten van de kruisbestuiving tussen harde rock en dronken country. De vier boerse types uit Festus, Missouri, speelden volgens de overlevering tijdens hun eerste bezoek aan New York zo asociaal hard dat ze zo ongeveer de achtermuur van Fez omverbliezen. In de Lakeside Lounge, eigendom van Eric Ambel die het tweede album zou produceren, stonden er spoedig evenveel mensen buiten op straat te luisteren als in het café. Heel belangrijk voor The Bottle Rockets is tekstschrijver Brian Henneman. In zijn verhalende nummers beperkt hij zich niet tot observeren, hij levert ook commentaar op zijn streekgenoten uit het zuiden van de Verenigde Staten. Lees maar eens mee met een deel van de tekst van Wave That Flag, te vinden op het debuut: ‘Look here comes another one / 4-wheel drive / Look there in the window man / Saints alive! / That good ol’ boy is waving / The stars & bars / It’s a red, white & blue flag / It ain’t ours / Wave that flag hoss, wave it high / Do you know what it means? / Do you know why? / Maybe being a Rebel ain’t no big deal / But if somebody owned your ass / How would you feel? / I’m a different kind / I’m a rebel too / Like to do my own thing man / How ‘bout you? / You can whistle Dixie all day long / If the tables turned / Wouldn’t you hate that song’. Zulke nummers. Zulke teksten. Een trap onder de kont van alle racisten en de velen die dat allemaal interessant vinden, zonder te beseffen waar ze mee bezig zijn. Volgens Eric Boehlert van Billboard en Rolling Stone valt er van het nummer Welfare Music meer over Amerika op te steken dan alle nieuwsprogramma’s op de Amerikaanse televisie gedurende een maand. Naast Boehlert zijn er nog bijdragen van vele andere gezaghebbende popjournalisten (Dave Marsh, Peter Blackstock, Geoffrey Himes…) en collega’s (Patterson Hood, Jason Ringenberg, Marshall Crenshaw, Shelby Lynne, Elizabeth Cook, Steve Earle, Peter Holsapple, Lucinda Williams…). Dat nummer Welfare Music staat op The Brooklyn Side, dat al eens uitvoerig werd beschreven op de site Rockodyssee van onze voormalige collega Wiebren Rijkeboer. Naast de twee volledige albums zijn er 19 bonustracks waaronder akoestische opnamen die The Bottle Rockets maakten met Uncle Tupelo.

Eveneens een deluxe uitvoering verschijnt van het titelloze derde album van Lucinda Williams. Na de meer op folk en blues georiënteerde eerste twee albums, brengt Lucinda Williams (Thirty Tigers/Bertus) al het soort countryrock waarmee ze twee albums later met Car Wheels On A Gravel Road definitief zou doorbreken. Een heel sterk album dat pas echt opgemerkt wordt nadat Mary Chapin Carpenter een grote countryhit scoorde met het schitterende Passionate Kisses. De uitvoering van Williams overtreft de hit van Carpenter qua passie. Gurf Morlix, Dr. John Ciambotti en Donald Lindley vormden haar uitstekende band. De tweede cd is live opgenomen in de Effenaar in Eindhoven op 19 mei 1989. Naast de veertien nummers van dat concert zijn er nog zes bonustracks uit Los Angeles en New York. Ook bij deze dubbelaar een booklet met enkele aardige verhalen. Robin Hurley, de baas van Rough Trade in Amerika, heeft nog een aardige anekdote over de hoesfoto. De uit Louisiana afkomstige Lucinda Williams had op de rechterarm van haar leren jack een embleem met daarop de confederate flag. Bij haar nieuwe Engelse platenmaatschappij waren ze bang dat dat voor ophef zou kunnen zorgen, waarna in overleg werd besloten middels airbrush de afbeelding op de foto weg te werken.

Van Tim Easton verscheen dit jaar een uitstekende verzamelaar. Op Before The Revolution – The Best Of 1998-2011 (New West/Warner Benelux) is goed te volgen hoe hij van altcountry steeds verder gaat in het verkennen van aanpalende muziekstijlen. Geen wonder dus dat hij op zijn tweede soloplaat samenwerkte met Wilco, immers ook een band die als handelsmerk heeft altcountry om te buigen naar experimentele rock. Van dat album The Truth About Us zijn drie nummers op deze cd terecht gekomen, overigens zonder medewerking van Jeff Tweedy.

Southern Culture On The Skids viert het dertigjarig jubileum met een remake van het twintig jaar geleden verschenen Ditch Digging. Dig This (Kudzu Records/Munich) is in eigen woorden countryfied surf-psych-swamp-pop en volgens het trio zelf heeft de band nooit beter geklonken dan nu. Het stelletje coole gasten heeft het professioneel aangepakt, dat mag duidelijk zijn. Er staat zelfs een instrumentale karaoketrack op. Zo kunnen Rick Miller, Mary Huff en Dave Hartman nog wel even doorgaan.

Spain nam op The Morning Becomes Eclectic Session (Glitterhouse Records/Munich) zeven nummers op die we al kennen van de formatie uit Los Angeles. Het voornaamste bandlid Josh Haden is een erkende meester in de slowcore. De uitvoeeringen op dit tussendoortje zijn ook voor fans de moeite waard. Niet heel erg sterk afwijkend van de originelen, maar vooral door de vocale bijstand van zussen Petra, Rachel en Tanya Haden op Only One en Spiritual toch iets heel bijzonders.

De Noorse Ane Brun viert tien jaar in de muziek met de dubbelaar Rarities (Balloon Ranger Recordings/V2), nadat ze eerder al de over twee schijven verdeelde Songs 2002-2013 had op ons had losgelaten. Rarities is een interessante verzameling met covers van uiteenlopende artiesten als Eurythmics, Beatles en Gillian Welch. Brun maakt zich al het materiaal eigen en komt voor de dag met hoogst originele uitvoeringen. Ze heeft een geweldige stem. Helder als vorst in een door de maan verlicht dennenbos. Soms doet ze bijna denken aan Kate Wolf, maar deze moderne folk staat toch vooral op zichzelf.