Je stapt op je ‘vaste’ dag bij je platenboer binnen. Korte uitleg: ‘een platenboer is een zaak waar je nog in alle rust in de schappen kunt grasduinen naar cd’s (vanaf hier als ‘albums’ te betitelen) en vinyl (2^e hands) van je gading….’ In alle rust is ook iets wat om uitleg vraagt, want: ‘in dergelijke zaken kan je meestal een kanon afschieten…’ Maar goed, samen met andere ‘loners’ die zich op zo’n verloren vrijdagmiddag ook bij deze platenboer vervoegen is het vaak prettig toeven. Lekker ‘ouwehoeren’ over van alles, maar uiteindelijk uiteraard vooral over muziek. Zo ook die vrijdag, 10 januari 2014.

Ik stapte dus bij Hitsound Records aan de Walenburgerweg (Rotterdam, achterzijde CS) binnen en werd ‘verwelkomd’ door muziek die mij direct intrigeerde. Na het uitwisselen van de gebruikelijke beleefdheden -vaak het plaatsen van ‘sneren’ tussen een Feyenoord-supporter en een Ajax-adept- stelde ik al vrij fluks de vraag: “Wie is dat, Willem?”. De heer Vonk schoof een album over de balie en daar lag een rood hoesje met twee fotootjes en daarboven prijkte de naam ‘Sammy Walker’. “Sammy Walker? Nooit van gehoord”. Wat ik al wel had gehoord was dat ik even aan ‘Bob Dylan’ dacht, een gedachte die al luisterend steeds meer postvatte. “Het heeft inderdaad ietwat van Dylan weg”, antwoordde Willem, desgevraagd. Deze vaststelling herhaalde zich -toen er meerdere, inmiddels gearriveerde, klanten steevast dezelfde vraag stelden- nog een paar keer: “Dat is toch Dylan?”. Niet dus.

Sammy Walker is geboren nabij Atlanta, Georgia en telt inmiddels 61 ‘lentes’ (7 juli 1952). Hij bracht albums uit in de periode 1975-2008, zo leerde Wiki mij later. Overigens was die laatste schijf uit 2008 (Misfit Scarecrow) z’n eerste in jaren. Ooit ontdekt door Phil Ochs en met twee -naar mij nu is gebleken-  prachtalbums uitgebracht bij Warner in de mid-seventies: Sammy Walker (1976) en het nog iets sterkere Blue Ridge Mountain Skyline (1977). En nu dus als ‘dubbelaar’ te verkrijgen.

Ben ik nou zo dom, dat ik nooit van deze beste man had gehoord? Vast wel, maar ik was gelukkig niet de enige die die middag werd verrast.Nu weet ik inmiddels dat er wel degelijk liefhebbers zijn die de echte LP’s van Walker zelfs in hun platenkast hebben staan (Ton van der Meide, bijvoorbeeld). Conclusies: er is zo godsgruwelijk veel mooie muziek én een mens kan nu eenmaal niet alles hebben of zelfs maar kennen….

Dat bleek ook begin 2013 toen popgoeroe ‘Blokhuis’ samen met zijn eega Ricky Koole én de band Ocobar featuring Roel Spanjers in Theater Walhalla een try-out verzorgden voor een nieuw programma: “Buitenstaanders”. Die avond ontdekte ik daardoor ene Sammi Smith. Dat ook die naam bij mij toen geen belletje deed rinkelen, ach, ook dat zal wel met mijn beperkte ‘knowhow’ te maken hebben.

Over Blokhuis en consorten gesproken: toeval of niet, doch twee dagen voor mijn Sammy Walker- ontdekking stond dit gezelschap in de overvolle Kantine van Walhalla, niet meer als try- out, maar wel als aftrap voor de daadwerkelijke theatertour van “Buitenstaanders”. Sammi Smith kwam niet meer in het programma voor en Sammy Walker ook niet. Goed was het wel, vooral door de uitmuntende muzikanten én de werkelijk voortreffelijke Ricky Koole. Check haar nieuwe album, zou ik zeggen.

Mooie vertolkingen van Nick Drake’s Things Behind The Sun, het ook van Ray Charles’ bekende No Use Crying, maar ook een prachtsong van Helge Slikker, Our Worried Minds. Kortom, het programma ‘Buitenstaanders” gaan zien strekt tot aanbeveling, hoewel Sammi Smith én Sammy Walker dus ontbreken.

Wie ook ontbreekt, is een buitenstaander van nu. Een man die al jaren albums van allure op de markt zet, een man die in 2008 maar ternauwernood een scooter-ongeval overleefde: Will Hoge. Hoge is een veertiger uit Nashville, maar dan wel van de ‘goede’ kant van Nashville. In 2013 kwam zijn achtste album uit: Never Give In.

En ja, ik weet het, er zullen ongetwijfeld liefhebbers zijn die Hoge’s gehele oeuvre pontificaal in de ‘kast’ hebben staan. En ongetwijfeld zijn er in het land regionale (‘Johan Derksen’; RTV Rijnmond!) of lokale zenders waar ’s mans muziek wèl wordt gedraaid. En natuurlijk zijn er ‘sites’ waar zijn albums worden besproken. Dit alles neemt niet weg dat Will Hoge voor mij een ‘Buitenstaander van het heden’ is; een man die veel meer krediet verdient.

Het zou toch een doodzonde zijn indien er in pakweg 2054 iemand een platenzaak binnenstapt (nou ja…..), en zegt: “Dat klinkt goed, zeg…! Wie is dat?”.

Laat Will Hoge derhalve geen Sammy Walker worden.….