Sturgill Simpson wilde met High  Top Mountain (Loose Music) het beste hard country album in tijden maken. Hard country, dat is pure country zoals dat een aantal decennia geleden gemeengoed was, voordat de muziekindustrie bedacht dat je door de scherpe randjes eraf te halen een nog groter publiek kon bereiken. “Is het Simpson gelukt?”, dat is dan de volgende vraag. Het is in elk geval heerlijk om weer eens dergelijke country te horen. Simpson heeft er ook de perfecte stem voor.  Verder is het klassieke meer…

Als je even naar de achtergrond van de leden van Cave States (uit St Louis) kijkt zie je daar een indrukwekkende dwarsdoorsnede van de alternatieve country van het midden-westen van de VS opdoemen. Zanger-drummer Danny Kathriner zat in Wagon en later in Nadine en is nu de spil van Half Knots. Medevoorman Chris Grabeau is de belangrijkste man in Magnolia Summer (en drumt in Half Knots). En dan worden deze mannen op het prachtige The Great Divide (Undertow Music) nog eens ondersteund door Todd Schnitzer (ook Half Knots en meer…

De nieuwe nummers hebben meer te maken met Elliott Smith dan Townes Van Zandt, zo laat Jack Wilson weten in het begeleidend schrijven bij Spare Key (Fluff & Gravy). Daar noemt hij dus twee getormenteerde geesten, beiden overleden. Zegt dat wat over dit album? Hmm. Spare Key is niet echt een makkelijk album. Geen dertien in een dozijn. Dat is goed. Op zijn titelloze vorige album (zie recensie) stond organische countryrock van een pracht zoals we het van The Band kennen. Dit album is anders. Deze keer koos Wilson voor weelderige meer…

Brian Wright had voldoende materiaal voor een cd opgenomen in Los Angeles en iedereen sprak lovende woorden over de nummers, toch was de musicus zelf niet zo positief. Er ontbrak iets volgens Wright. Het belangrijkste nog wel; de ziel. Leeg klonken de nummers, oordeelde hij. Hij hoorde iemand die in de huid kroop van The Rolling Stones en besefte dat het niet over hem ging. Hij begon opnieuw met het schrijven van nummers. Met het meesterlijke Rattle Their Chains (Sugar Hill) als gevolg. Wat een plaat! Geen Stonesneigingen ditmaal. Wat meer…

Op een dag zullen we beseffen dat leraren net zoveel respect verdienen als filmsterren. Op een dag zullen we net zoveel besteden aan daklozenopvang als aan gevangenissen. Op een dag zullen we begrijpen dat we zelf aan een betere wereld moeten werken. Wat C. Daniel Boling betreft kunnen we daar beter nu alvast aan beginnen. Gelijk heeft hij. Maar de humanitaire boodschap die de Amerikaan op Sleeping Dogs (Berkalin Records) brengt, komt nauwelijks aan. Zijn intenties zijn goed, maar met zijn hoge tenor wiegt hij de luisteraar een beetje in slaap. De huiselijke meer…

Tien nummers in dertig minuten. Zo doe je dat. Geen onnodige moeilijkdoenerij. Gewoon lekker raggen met zijn vieren. Als een nummer klaar is, dan is het ook over. 76 (Cool Buzz) is het debuut van Giant Tiger Hooch. De band komt uit Amsterdam – de bandleden hebben het liever over Mokum – en dat blijkt zomaar de hoofdstad van de garageblues te zijn. Alsof The Jon Spencer Blues Explosion de grachtengordel even wakker komt schudden. Vuig, vies en met tomeloze energie. En wees niet verbaasd als de mannen in My Momma Told Me met een meer…

Op het eerste nummer van Tonk (Reckless Records/Sonic Rendezvous) verwijst de Australische Audrey Auld subtiel naar twee groten uit de Amerikaanse populaire muziek. Bound For Glory heet het nummer en dat is een verwijzing naar Woody Guthrie. In de melodie herkennen we echter vooral I Saw The Light van Hank Williams. Die woorden spreekt Auld trouwens ook uit in het nummer. Tonk is countrymuziek van het ouderwetse soort. ‘You can’t build your dreams around rhinestones and neon’, verkondigt ze op Nashville #2, maar dat is meer…

Don’t Look Back Into The Darkness (Tapete Records) van The Grand Opening past eigenlijk uitstekend bij deze winter. Alsof John Roger Olsson, de grote man achter deze groepsnaam, het in oktober vorig jaar, toen dit album uitkwam, al voorzien had dat het zacht en vooral nat zou worden. De wind waait om het huis en traag glijden de druppels langs het raam naar beneden, af en toe schittert de zon in de tranen op haar gezicht. Poëtisch en melancholiek, hè, precies zoals de muziek van deze singer-songwriter en meer…