Clay McClinton volgt wel erg nauwkeurig de voetsporen van zijn vader Delbert. Hebben ze dezelfde schoenmaat? Zodat Clay in zijn cowboylaarzen precies kan stappen in de afdrukken van zijn vader? Misschien is het gezeur, maar de overheersende indruk van Bitin’ At The Bit (Red Chili Records/Sonic Rendezvous) is dat junior wel erg goed heeft geluisterd naar senior. De geweldige song Victim Of Life’s Circumstances van Delbert krijgt een natuurgetrouwe uitvoering, maar dat betekent ook dat het een nogal fletse uitvoering is. Interessanter was het geweest als Clay op de proppen was gekomen met een nummer – en ik bedenk nu maar wat – met een titel als Victim Of A Victim Of Life’s Circumstances. Dat hij dus iets had gedaan met hoe het is om op te groeien als de zoon van een vader die avond aan avond de honky tonks bezoekt. Nou ja, zoiets. Qua originaliteit is een waardering van twee sterren genoeg voor dit album, maar misschien is dat helemaal niet zo erg. Zoveel artiesten als Delbert McClinton zijn er immers niet. Dus wie houdt van die heerlijke mengvorm van country, rock en blues heeft hier verder weinig reden tot klagen. Clay heeft zelfs Gary Nicholson ingehuurd om hem te helpen als songschrijver. Net zoals Nicholson dat doet voor vader. En verder is het instrumentale werk van mensen als Dan Dugmore, Kenny Vaughn, Joel Guzman en al die anderen dik in orde. A Woman That Can’t Be Explained doet sterk denken aan zowel Jerry Jeff Walker als Joe Ely. Dan klaag je verder ook niet meer.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie