Veel dode mannen. Veel bloed. Veel moordlust. Een flinke dosis gekte en bezetenheid brengt Lincoln Durham op Exodus Of The Deemed Unrighteous (Droog Records). Huilen als een oude bluesman die een wolf nadoet (Stupid Man), zo klinkt dat. Op zijn website staat de omschrijving ‘Obnoxious Southern Gothic Gospel Revival Punk One Man Band’. De Amerikaan nam deze cd op in Austin, Texas, met George Reiff achter de knoppen. Net als op The Shovel vs The Howling Bones (zie recensie) dus, maar deze keer zonder Ray Wylie Hubbard. De boenkende elementaire aanpak zoals op Rise In The River overheerst. Daar is niets mis mee, maar juist de uitstapjes naar southern rock en andere rauwe varianten maakten zijn vorige cd zo goed. Op dit album blijft hij iets meer in de blues hangen. Pas op het eind varieert hij wat meer. Met duivelse rock op Sinner en het donkere banjogedreven Exodus Waltz is in Appalachenstijl.
18/03/2014 Permalink
Dat is ook een mooi toeval. Kwam eind vorig jaar al uit, maar ook ik kwam er kort geleden pas achter dat hij inmiddels een 2e album had uitgebracht. Ik ben het met je eens dat de eerste wat gevarieerder was. Maar daarom juist vind ik dit 2e album veel meer een geheel en dat luistert vooral op de langere termijn wat beter weg. Toen ik hem voor het eerst hoorde twijfelde ik even of ik dit wel net zo goed vond als de vorige. Na een paar luisterbeurten denk ik zelfs dat deze beter is. Zowel muzikaal als tekstueel. De songs hebben een gelijkwaardig niveau.Persoonlijk vind ik Sinner de minste, omdat hij zich daar naar mijn mening wat overschreeuwt. De afsluiter vind ik werkelijk geniaal, al is die vrij abrupt afgelopen.