Voor The Passage Of Time (eigen beheer) van Gerry Griffin moet je wat tijd nemen. De Canadees maakt geen gemakkelijk in het gehoor liggende deuntjes. Bovendien heeft hij een hese stem die zeker nogal wat luisteraars zal afschrikken. De fans van Captain Beefheart zal hij met die stem wellicht juist weten te plezieren. Tenzij ze deze Griffin beoordelen als slap surrogaat. Dat zou onterecht zijn. Op Not Noticing en That’s What Friends Are For is de gelijkenis weliswaar sterk, ook gezien de gecompliceerde ritmische structuren, maar Griffin komt op de tien nummers van dit album toch vooral over als een oorspronkelijk artiest. In ieder geval iemand die niet zomaar even valt onder te brengen bij een stroming. Soms zit hij een beetje tussen folk, jazz en soul, denk daarbij aan iemand als Larry John McNally om toch een beetje te vergelijken. Griffin bespeelt diverse gitaren en leunt vooral op zijn lap steel. Op het titelnummer pakt hij ook een Turkse saz op. Dat hij ook vele klanken uit een doosje haalt, moet vooral niet afschrikken. Sterker nog, het verschaft hem een spannend geluid. Bovendien is er voldoende tegenwicht van een dulcimer hier en een banjo daar van andere musici. In zijn teksten getuigt Griffin van empathie voor medemensen die het moeilijk hebben. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie