Het zal toch niet waar zijn! Wordt het net een beetje lekker weer en dan laat Mark Lotterman The Year Without Summer (Harlem Recordings) op ons los. Nou ja, in feite werd dit album al in februari uitgebracht, maar we ontvingen hem hier pas recent. The Year Without Summer is een totaal andere plaat dan het hier eerder besproken Funny uit 2012. Waar dat een eletrische rock–plaat was, is het nieuwste werk van Lotterman een overwegend akoestische luisterplaat geworden. Lotterman als pure singer-songwriter dus, sporadisch begeleid door gitaar en/of meer…
Als je vindt dat Live van Bruno Deneckere & Nils de Caster een van de mooiste live-albums van de laatste jaren is en je hebt de kans om beide mannen in levende lijve aan het werk te zien, dan ga je gewoon. Ook al moet je er ruim 70 kilometer voor rijden en heb je die dag al een behoorlijk aantal autokilometers in de benen. Naar Maassluis dus, naar Cafe de Waker. Nooit eerder was ik in Maassluis, maar voor alles is een eerste keer. De Waker is een alleraardigst eetcafe, waar in een bovenzaal drie aficionado’s die zich verenigd hebben onder de naam The Lock Keepers, americanaconcerten organiseren. Deneckere en De Caster is de 
Wat u moet weten over 
Voor de derde achtereenvolgende keer vertrouwt 
Deze Side Track laat zich wellicht lezen als een verslag, doch is toch meer bedoeld als een soort van ode aan alle, veelal kleinschalige, initiatieven om live- muziek aan de ‘man’ te brengen. Een van die initiatieven is Peticantus, een collectief (met o.a. Peter Schaper en Tim Knol) ooit ontstaan in het West-Friese Hoorn. Nog even, en Peticantus is alweer aan haar 2e lustrum toe. Knap! Gedurende de afgelopen jaren vonden veel buitenlandse (doch ook vaderlandse) acts hun weg naar Het Huis verLoren, het intieme, gezellige zaaltje waar het allemaal gebeurt. Zomaar een greep uit de vele namen die het podium van Peticantus één of meerdere keren bevolkten: Romi Mayes, Kevn Kinney (binnenkort terug met Drivin ’N Cryin), Jim Byrnes, Elliott Brood, Boris McCutcheon, 
Ik val maar met de deur in huis: Harlaz (Zeal Records) is een prachtig album. Een prachtig album met een soort indie-countryrock die je kan vinden in de magische driehoek Neil Young, Israel Nash en Band Of Horses. Het is de tweede plaat van de Belgische formatie 
Het moet goed toeven zijn in het fictieve Texassippi. Beetje autorijden in het maanlicht langs de Golf van Mexico en genieten van de zonsopgang. De geur van magnoliabomen opsnuiven. De oceaan overzien met de zonnestralen op het gezicht. Maak je niet te druk. Relax een beetje. Zoals 
Degenen die Groningen (Rhythm & Blues Night) of Hengelo (Heartland festival) te ver vinden of om andere redenen deze festivals niet kunnen of willen bezoeken is er een alternatief. Op donderdag 1 mei wordt in het Belgische Lessen (gelegen ten zuidwesten van Brussel) het 
Ze zijn met honderden. Van die mannen die hun zieleroerselen in fijne, toegankelijke, liedjes verwoorden. Met een mooie stem en al dan niet met baard. Zachte mannen noem ik ze. Neem bij voorbeeld 
Lovend bespraken we hier dit jaar al albums van HT Roberts en Bruno Deneckere. En als die twee Gentse singer-songwriters hun krachten bundelen om samen een plaat te maken, Heroes & Has-beens, dan zijn onze oren gespitst. Nu is het niet zo dat bij dergelijke combinaties het resultaat altijd meer is dan de som der delen. En dat is bij dit gezamenlijk project ook niet het geval. 
