Voo Davis werd geboren in Alabama, maar groeide op in Chicago. Wat je dan krijgt? Harde blues met een zachte ondergrond van zuidelijke soul. Vicious Things (Butter & Bacon Records) vangt aan met een scheurende mondharmonica in One For The Habit, One For The Road. De drukte en aanpak is vergelijkbaar met The Black Keys. ‘I ain’t no rockin’ man’, zingt hij, maar hij bewijst het tegendeel. Ook Whisper heeft een lekker hobbelig ritme. Op Phantom Woman tapt hij uit een heel ander vaatje. Rollend pianospel en heerlijke soulblues op die gitaar. Na de lange instrumentale inleiding zingt hij alsof hij naast zijn lief ligt die gekleed gaat in zijden ondergoed. Prachtige soullusjes op de gitaar wisselt hij aan het eind opeens af met enkele Santanalijnen. Zo gaat het de hele plaat door. Een instrumentaaltje op de resophonic, krachtige bluesrock met hooks en toetsen, flonkerende gitaarnoten, het kan niet op. Op A Place For You is zijn stem erg droog, daarna is Suffer No More funky en grofkorrelig met krachtpatserij op de elektrische gitaar en een lekkere groove van de drummer.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie