Ik zou graag willen dat men over de bodem van de Noordzee een waterleiding zou aanleggen van Schotland naar Nederland. Dat zou een enorme kwaliteitsimpuls voor de vaderlandse americana-muziek to gevolg hebben. Wat ze in het Schotse water doen is me niet duidelijk, maar dat het drinken ervan leidt tot bijzonder rijke, melodieuze, muziek kan niet ontkend worden. We bespraken hier onlangs The New Madrids en the Wynntown Marshals en nu ligt er weer een nieuw album van Dropkick. Homeward (Taylored Records) is al weer het twaalfde (!) album van de band die eind jaren 90 werd opgericht door de gebroeders Alistair en Andrew Taylor (beide zang en gitaar) en Ian Grier (toetsen). Albums die zonder uitzondering van hoge kwaliteit zijn. Homeward is daarop geen uizondering. Westcoast-janglepop overgoten met hemelse zangpartijen, maar je zou de muziek van Dropkick op dit album ook kunnen omschrijven als het punt waar de Teenage Fanclub, de Cosmic Rough Riders en de Jayhawks hebben afgesproken. Bij de bespreking van Abelay Hotel uit 2009 zei ik het ook al: als dit vijftal uit Edinburgh het in Spanje kan maken, dan moet het hier toch ook kunnen?
Homeward is in allerlei formaten en verschijningsvormen te verkrijgen via de bandcampsite van de band.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie