Primitief en toch kraakhelder, zo klinkt More Primitive (Alive Natural Sounds/Sonic Rendezvous) van het trio Lonesome Shack. De bas dreunt nergens. Elk tikje op het drumvel komt door. Op de gitaar worden miniatuurtjes gecreëerd die om de bluestradities heen kronkelen. Wat een geweldige sound. Het ruimtelijke geluid is best bijzonder voor de toch rudimentaire aanpak van deze Amerikanen. Ben Todd (gitarist, zanger, songschrijver) trok zich jaren terug in een blokhut in de Gila Wilderness in New Mexico en meer…

Willie Watson is een voormalig lid van Old Crow Medicine Show en speelt tegenwoordig bij Dave Rawlings Machine. Met Folk Singer Vol. 1 (Acony Records/Munich) begeeft hij zich op het solopad. Op het album staan tien covers. Deels overbekend spul, zoals opener Midnight Special, en ook wat obscuurder materiaal. Die stem als een oude knarsende houtzaag verschaft de uitvoeringen voldoende geloofwaardigheid. Het is meer dan duidelijk dat Watson met ziel en zaligheid zijn ding doet. De productie van David Rawlings biedt geen meer…

Aziatische americana! De zes leden van Run River North zijn van Zuid-Koreaanse afkomst en maken de Amerikaanse droom van hun ouders waar met de succesvolle opmars die ze al hebben gemaakt. Het debuut Run River North (Nettwerk/Munich) bevat liedjes die overstromen van enthousiasme. Veel oohoohooh vooral. De plaat begint er zelfs mee. Dat eerste nummer heet Monsters Calling Home, zoals de band zich voorheen noemde. Indiefolk in een productie die neigt naar de jaren tachtig. Daarmee is echter lang niet alles gezegd. In de meer…

Het stof na het verschijnen van Go To Hell (recensie) is nauwelijk neergedwarreld of Star Anna heeft alweer een nieuw album in de schappen liggen. Twee opmerkingen daarover: 1) The Sky Is Falling is een download-only album, dus we spreken hier van figuurlijke schappen. 2) The Sky Is Falling is weliswaar nieuw, maar de opnames vonden plaats voor die van Go To Hell. Eigenlijk nog voor en te midden van alle consternatie die gepaard ging met de persoonlijke beslommeringen van de vanuit Seattle opererende zangeres (de breuk met vriend Kasey Anderson en meer…

Osborne Jones bestaat uit David Osborne uit Los Angeles en Gwyn Jones uit Londen. In beide steden kwam dit In The Moment (eigen beheer) tot stand, een album met traditionele nogal goedmoedige countryklanken. Osborne Jones klinkt een beetje als Spanic Boys, maar dan met wat minder peper bereid. De neonverlichting flikkert op City Looks Like Stars en met spitsvondige wijsheden als Home Is Where The Heartache Is zijn clichés geen clichés meer. Belangrijkste invloeden zijn de meesters van de countrymuziek zoals meer…

Zeilen en rock-‘n-roll is een uiterst ongelukkige combinatie. Dat dobberen levert doorgaans slaapverwekkende muziek op. Loggins & Messina, Jimmy Buffett, mwah. En Rod Stewart heeft echt veel betere dingen gedaan dan die miljoenenhit Sailing. De foto’s van multimiljonairs Eagles en Fleetwood Mac die van het goede leven genoten op een of ander buitensporig jacht, bah! Dus dat Sailing Away (The tide is high and the sun is low) van John Zipperer is niet echt een jofel begin van Full Circle (eigen beheer). Die Caraïbische invloed meer…

Op zijn vorige plaat Matching Numbers (zie recensie) was de invloed van Rod Stewart onmiskenbaar. Dat leverde alleraardigst roots & roll op met de swagger van The Faces. Sticks In The Throat (Unchained) van Buford Pope gaat voort op dezelfde weg, toch zijn de overeenkomsten met Stewart minder manifest. Pope heeft gewoon een fijne rockplaat gemaakt met hooks, koortjes en gitaarlicks. En ook nog een beetje country? Jawel, tenminste voor wie tevreden is met het rockende She’s Gotta Country Mouth. Vanwege de tekst dus meer…

Matt Andersen mag dan vooral naam hebben gemaakt in blueskringen, met Weightless (True North Records) levert hij een geweldig album vol blue eyed soul af. Dit is witte soul met alle elementen die het nodig heeft. Muziek die niet werkelijk als een genre is weg te zetten. Een amalgaan aan invloeden die op soepele wijze in elkaar overvloeien. Allereerste vereiste is een zanger met een geweldige strot die zingt vanuit zijn tenen. Dat doet Matt Andersen, maar nergens over the top. Dat is wel zo prettig. Namaak is er immers meer meer…

Laten we deze keer beginnen met een waarschuwing: als je de bijzondere stem van Jesse Aycock niet trekt zul je moeilijk kunnen genieten van Flowers & Wounds (Horton Records). De uit Tulsa, Oklahoma komende Aycock heeft namelijk een vrij hoge, wat nasale stem. Soms kan je je zelfs voorstellen naar een vrouw te luisteren. Jesse Aycock ken je misschien als een van de leden van The Hard Working Americans, een soort van supergroep rondom singer-songwriter Todd Snider. Met dit derde album grijpt Aycock qua sfeer terug naar meer…