De kano van Lake Superior wiebelt nogal. Onvaste zang. Een tweede stem die bijna vals te noemen is, terwijl de leadzang ook te wensen over laat. Weinig trefzekere instrumentatie bovendien. De peddels worden nogal scheef in het water gestoken. Komt de band uit Haarlem er mee vooruit of is het alleen maar nat worden? Nat gaan. Hoe zit dat met dat tochtje van die kano op Elsewhere (eigen beheer)? Tsja, euh, beweging zit er wel in. Het begint trouwens gewoon op de weg. Blue Truck Driving Man is een rit met slippende koppeling. Op I Am Flying gaat het naar de rand van de afgrond om te leren vliegen. Of dat lukt? Laten we stellen dat ze de sprong gewaagd hebben. Nu is het een kwestie van meedeinen op The Flow. Er is van alles aan te merken op Elsewhere, maar uiteindelijk leidt het tochtje wel naar het rockende Far Forbidden Land. Of dat dan Utopia is? Eigenlijk niet. Hoeft ook niet. Het gaat om de laatste zinnen van dat laatste liedje: ‘I changed a lot, can’t control my wanderlust coming over me’. Wanderlust, daar gaat het om in altcountry. De uitvoering moet je maar voor lief nemen. De reis, niet de bestemming. Die gaat via wrakke altcountry en gammele folkrock. En op Along The Street voor 99 procent volgens het stramien van Little Feat. Niet bijster origineel. Allesbehalve trefzeker. Toch leuk genoeg voor drie sterren.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie