Ian Siegal – Ricky Skaggs & Bruce Hornsby – Peter Lewis with David West – Slam and Howe and the Reserve Men – Delta Saints – Delta Moon

 
Vorig jaar waren we diep onder de indruk van de countrysoul van Ian Siegal op Candy Store Kid. De liveplaat Man & Guitar (Nugene Records/Bertus) is al net zo goed. En toch totaal anders. De Brit brengt zijn liedjes hier solo. Een man en zijn gitaar. En natuurlijk een stem. Lekker rauw, ongeveer zoals Michael de Jong. Of Captain Beefheart. Het concert in de Royal Albert Hall in Londen werd opgenomen door de BBC. Dat stelde Siegal voor een klein probleem. Hij kon maar beter niet vloeken. Het bood hem ook een uitweg. Als hij de fout in zou gaan, kon hij nog altijd met een tirade de BBC ervan weerhouden het moment uit te zenden. Siegal kan het in werkelijkheid natuurlijk helemaal niets schelen hoe hij overkomt. Hij verliest zich in de muziek. Gaat ervoor. Vertelt mooie verhalen over Wolfman Jack en Kris Kristofferson. Speelt een puike versie van Gallo Del Cielo van Tom Russell en is helemaal zichzelf in de sjieke concertzaal.

.

Het getuigt van lef om een album met boegeroep van het publiek te openen. Ricky Skaggs en Bruce Hornsby doen het op Cluck Ol’ Men (Proper). Waren de fans van de mandolineman boos? Of waren het de fans van de pianoman? Blijkbaar zaten ze in Omaha, Nebraska, niet te wachten op de samenwerking tussen de twee. Op papier lijkt het ook nergens naar, die combinatie van bluegrass en pianopop voor nachtclubs. Maar hoor waar ze toe in staat zijn en alle kritiek verstomt. De nummers van zowel Skaggs als Hornsby worden voorzien van nieuwe dimensies. De wereldhit The Way It Is van Hornsby duurt tien minuten en nergens heb je het gevoel dat de boel nodeloos wordt opgerekt. Een Bluegrass Breakdown in een White Wheeled Limousine.

Topplaat.

.

Live At Lobero Theatre (Taxim Records/Bertus) van Peter Lewis en David West is de registratie van een concert uit 2003 in Santa Barbara, Californië. Is er nog iets over van de magie van destijds vraag je je af bij zo’n optreden van een lid van Moby Grape. Lewis is nog steeds een kind van de sixties, zo wordt duidelijk. Tussen de nummers door haalt hij herinneringen op. Over de allereerste kennismaking met lsd op het Montery Festival. Het leverde het nummer He op, oorspronkelijk te vinden op Wow/Grape Jam, het tweede album van de band. Lewis is niet al te toonvast meer, maar na een paar keer draaien blijkt dat helemaal niet zo bezwaarlijk. Het is bijna aandoenlijk hoe hij nog steeds hoopt op betere tijden voor de mensheid en Amerika in het bijzonder op Lookin’ For America. Het gitaarwerk van Lewis en West mag er zijn, luister maar eens naar Beyond The Storm.

.

Tsjechië, Frankrijk, België, Spanje, Italië, Spanje, Zwitserland, Duitsland. Slam and Howe and the Reserve Men spelen op Live All Over Europe (Wanted Men Records) bijna overal, maar niet in Nederland. Terwijl er toch zeker een publiek moet zijn voor de rockende altcountry van deze band uit Zwitserland. De nummers van Slam en Howe zijn zeer overtuigend. Als je eigen materiaal niet uit de toon valt naast de cover Johnny Come Lately van Steve Earle, dan is dat een compliment waard. Deze live-cd van 79 minuten is een vette aanrader voor liefhebbers van Hackensaw Boys en Pogues, maar daar blijft het niet bij. Deze mannen beheersen meer ruige rootsrichtingen. Drinkin’ & Ramblin‘ speelt zeven minuten met het ritme van Ghostriders In The Sky en het publiek wil daarna alleen maar meer. Fighting On doet het met southern rockinvloeden.

.

Over Death Letter Jubilee van The Delta Saints waren we allesbehalve enthousiast. Live At Exit/In is veel beter. Er zit zowaar structuur in de uitvoeringen. In de studio waren de liedjes helemaal kapot gesneden, live valt dat bezwaar grotendeels weg. Goed, de jonge band uit Nashville doet nog steeds behoorlijk druk, maar de ritmewisselingen dienen nu tenminste een doel. Niet alles werkt, het meeste wel. Opzwepend en funky en dat hadden we eerlijk gezegd niet verwacht na de ook al teleurstellende ervaring op de Rhythm & Blues Night van 2013.

.

Van The Delta Saints is het een kleine stap naar Delta Moon. Dat zijn wat oudere mannen die je niets meer hoeft te vertellen. Tom Gray en Mark Johnson zijn al samen actief sinds 2002. Ze spelen allebei graag een potje slidegitaar. Van de band uit Georgia verschenen liefst twee liveplaten. Life’s A Song – Live Volume One (eigen beheer) kwam tot stand tijdens concerten in 2012 in North Carolina, Florida en Georgia. Turn Around When Possible – Live Volume 2 (eigen beheer) werd een jaar later opgenomen in Bremen. De opnamen in Amerika (bijna 75 minuten) laten een ervaren band horen die soepeltjes de definities van blues wat oprekt om een eigen geluid te laten horen. Niet al te afwijkend van de standaard, maar authentiek genoeg. Tijdens het concert in Duitsland verlaat de band nog iets duidelijker de gangbare paden. Ver van huis ontstaat bluesy americana waarin eigen nummers en covers van bluesmannen R.L. Brunside, Fred McDowell en Skip James worden afgewisseld met het door Iggy Pop en David Bowie geschreven Nightclubbing.