De best geklede protestzanger van de 60s, een Elvis-imitator, een dronkaard in de straten van New York: Phil Ochs maakte de nodige transformaties door in zijn korte leven. Uiteindelijk maakte hij in 1976 zelf een einde aan de waanzin. Een paar jaar daarvoor speelde hij nog een reeks akoestische concerten in Michigan. Eén van die optredens werd opgenomen en verschijnt nu als Live Again. Het is de zwanenzang van een groot maar tragisch talent.
Ochs speelt de klassiekers uit zijn protestperiode, zoals There But For Fortune, I Ain’t Marching Anymore en Is There Anybody Here?.
Maar er is ook ruimte voor de poëtische songs die hij later in zijn carrière schreef, zoals Flower Lady, Pleasures of the Harbor en The Party. In beide genres toont hij zijn vlijmscherpe pen en literaire teksten; niet voor niets werd Ochs ooit vergeleken met zijn vriend en rivaal Bob Dylan.
Als bonus is een pijnlijke live-opname uit 1974 toegevoegd, waarop te horen is hoezeer zijn stem achteruit was gegaan na een raadselachtig voorval eind 1973. Op een strand in Afrika werd Ochs toen door drie mannen aangevallen en bijna gewurgd. Zijn stembanden raakten daarbij ernstig beschadigd. Mogelijk werkten de daders in opdracht van de FBI of de CIA, die Ochs jarenlang monitorden en maar wat graag monddood wilden maken.
Live Again maakt duidelijk waarom de machthebbers Phil Ochs zo serieus namen: hij was een geniale, niets ontziende songwriter die ook in zijn nadagen een publiek nog moeiteloos anderhalf uur geboeid kon houden. Dat deed hij met zijn muziek, maar vooral ook met zijn hartstochtelijke pleidooi tegen onrecht, onderdrukking en machtsmisbruik.
29/08/2014 Permalink
dank voor je recensie…een paar maanden na ,, phil ochs:a hero of the game,,weer nieuw materiaal….en gelukkig zijn er mensen zoals jij,die daar aandacht aan besteden,hij was/is te goed om tot voetnoot in dylan-biografieen te verworden…..