Zijn er zaterdag in Groningen doedelzakken en fluitjes van een cent te horen op het festival TakeRoot? Zou zo maar kunnen. Dat staat dan te gebeuren bij het concert van Gregory Page. De in Londen geboren artiest woont al jaren in Amerika en op One Way Journey Home (V2) onderneemt hij de reis terug naar zijn roots. Zijn americana wordt op zijn nieuwste album ondergedompeld in de Ierse folk. Zijn opa was in de jaren ’30 van de vorige eeuw een grootheid op de Uilleann pipes, dat is de Ierse doedelzak. Het instrument wordt niet zoals de Schotse variant met de mond aangeblazen, maar de lucht wordt verplaatst door te pompen met de ellebogen. Eric Rigler is op deze plaat verantwoordelijk voor die taak, iets wat hij ook al deed voor de filmmuziek van Titanic. De liedjes van Page worden gekenmerkt door een verlangen om de grote oversteek te maken. One Way Journey Home is een zoektocht naar de geborgenheid van thuis. Zoals het een troubadour betaamt, vindt Page die rust op diverse plekken op de wereld. En altijd weer begint hij aan een nieuwe reis.
09/09/2014 Permalink
Het duurde bij mij even een aantal luisterbeurten voor het kwartje viel, maar inmiddels is dit een van mijn favoriete albums van het moment. Van mij mag je hier rustig een ster bij op drukken. Ik ben benieuwd hoe hij het er live van af brengt op Take Root. Aangezien hij in het verleden meer jazzy achtige albums maakte lijkt hij me een vreemde eend in de bijt. Album werd overigens geproduceerd door niemand minder dan Jason Mraz.