Sinds de Zweed Thomas Denver Jonsson albums maakt onder de naam I’m Kingfisher is hij van het countryrockpad afgedwaald en vaart hij een veel folky-er koers. En dan het pad dat niet naar traditionele folk leidt, maar naar wat we gemakshalve maar ‘indiefolk’ noemen. En dat is prima, wat ons betreft. Avian (Kite Recordings) is, na Artic uit 2010, het tweede album dat hij onder deze naam uitbrengt. Een album met 13 warme liedjes, dat vooral in het tweede kwart erg sterk is en ook een prachtig, ruim zesenhalf minuut durend, slotnummer, Lion’s Share, kent. In dat tweede kwart, van Force Of Habit tot en met het wat vreemd getitelde Lovely Myra’s Transmission Coat, hoor je Jonsson op zijn best, met dromerige en toch catchy nummers. Niet dat de plaat verder slecht is. Zeker niet, maar wel net wat minder pakkend. Fijn om te horen is bovendien dat Jonsson met de tijd een veel betere zanger is geworden dan ten tijde van Hope To Her en Barely Touching It uit de eerste helft van het vorige decennium.
30/09/2014 Permalink
Ik leer een hoop goede muziek kennen via deze site. Misschien kan je die goede muziek extra waarderen als je af en toe ook de keerzijde leert kennen. Ook dat kan prima op deze site. Die keerzijde ligt wel opvallend vaak in Scandinavie. Daar waar ik met open mond van bewondering de ene na de andere TV serie uit Scandinavie verslind, daar valt mij de mond open van verbazing over hoeveel rotzooi er toch ook vandaan komt als het over muziek gaat. Als je vroeger zag dat speelgoed niet echt was dan kon je direct aan het labeltje eronder zien “Made in Hong Kong”. Dat lijkt voor erg veel muziek tegenwoordig uit Scandinavie op te gaan. De een probeert nog wanhopiger een Amerikaanse songwriter na te doen als de ander. De een faalt nog hopelozer als de andere. Laatst al het vreselijke futloze Basko Believes en nu dit weer. Vorig jaar al Andi Almqvist en dan heb je ook nog zo’n fake artiest als Thomas Dybdahl en de nep Dylan die zich de Tallest Man on Earth noemt. Waarom niet 1 keer Daniel Lohues, je weet wel die Zuid Scandinavier uit Erica. Die schrijft en speelt al die goedbedoelde rotzooi met gemak op een hoop. Ben ik een Scandinavie basher? Absoluut niet. Neem een Daniel Norgren of iemand die in zijn eigen taal zingt. Rolf Wikstrom bevoorbeeld, fantastisch. Het maakt mij niet uit dat jullie af en toe een Nederlands pareltje missen (Broeder Dieleman?), maar iedere Scandinavier die een gitaar kan vasthouden alle ruimte geven is ook weer wat overdreven. Dat deze plaat helemaal niets met roots of americana te maken heeft vind ik nog niet eens zo belangrijk in deze.
31/10/2014 Permalink
Ik lees een hoop onzin hierboven. Er komt veel moois uit Noorwegen Zweden, IJsland, Denemarken. Denk maar aan Flamman, Silver Saddle, St. Thomas, Dungen… dat er nog een paar muziekliefhebbers rondloopt met een Abba-trauma is dan weer erg jammer. Zou I’m Kingfisher nog een anderhalve ster hoger hebben gegeven, maar dat terzijde.
31/10/2014 Permalink
Het aantal sterren laat ik in het midden…..maar: wat een prachtig album heeft Thomas Denver Jonsson met Avian afgeleverd……
01/11/2014 Permalink
“Een hoop onzin hierboven”. Daarmee kun je Hugo bedoelen, maar ik vrees dat het mij slaat. Geeft niet hoor. Als je goed had gelezen Maurice lees je dat ook ik vind dat er veel goeds uit Scandinavie komt. Ik vind echter artiesten als I’m Kingfisher en Basko Believes van een dermate hoge lulligheid dat ik het heel jammer vind dat songwriters zo dicht bij huis genegeerd worden ten faveure van deze niemendalletjes. Dat jij Kingfisher 4,5 sterren waard vind is voor mij onbegrijpelijk, maar smaken verschillen gelukkig.
Ik noem Daniel Norgren en Rolf Wikstrom als uitstekende Scandinavische artiesten. Jij noemt o.a. Dungen. Bij vlagen erg goed inderdaad. Flamman is zeker niet onaardig en Silver Saddle gaat ook wel. Geen top, maar zeker nier verkeerd. St Thomas had een stem waar ik absoluut niet tegen kon, dus dat vond ik vreselijk. En Abba? Vind ik nog steeds geweldig.