Eind vorig jaar was Matt Andersen ook al in het land. Dat bleek een vrij succesvolle rondgang langs mooie, kleine venues. Dat hij toen ook bij het RTL7- programma VI z’n opwachting mocht maken had ook zo zijn redenen. Want -en dat mag ‘gezegd’ worden- de criticaster (van zo’n beetje alles) van dat voetbalpraatprogramma, Johan Derksen, is toch zo’n beetje de ontdekker van Andersen hier te lande. Hij promootte de zwaargewicht uit Perth-Andover, New Brunswick immers al jaren geleden in zijn veel beluisterde (én uitstekende) muziekprogramma Muziek voor Volwassen op de zaterdagmorgen bij Radio Rijnmond.
Nu is Andersen alweer terug. Overdaad schaadt? Nou, in dit geval zeker niet, want begin dit jaar kwam Andersen’s volgende prachtplaat uit, het door Jeff Berlin (Los Lobos) geproduceerde Weightless. Een album (zie: recensie) met een wat andere sound, maar ook wel weer in de lijn van Andersen’s eerdere, veelal sterke albums. Alle reden dus om de oversteek vanuit Canada weer te maken, dit met opnieuw o.a. een optreden in het sfeervolle Sociëteit Engels. En ook weer met een korte performance bij VI.
Op het oog, dit in weerwil van de albumtitel Weightless, leek Matt weer ‘wat’ zwaarder en ook nog eens ‘getooid’ met een redelijk volle baard. Hij kweet zich ondanks deze extra ‘last’ echter wederom met passie van zijn taak. Geen overdaad, derhalve. Of het zou zijn intense gitaarspel moeten zijn als ook zijn bijtijds krachtige zang. Op zich geen bezwaar, want Andersen weet wat doseren is, en hij komt na een eruptie weer net zo makkelijk tot subtiele nuances. Buiten de lijnen kleuren, maar altijd terug naar de beheersing. Vakman, die Matt. Hoewel ruw & rauw het deze keer wel iets vaker won van subtiel. Ruim 110 ‘man’ waren dan ook getuige van een goed, krachtig & intens optreden.
Uiteraard kwamen er songs van zijn laatste album aan bod (o.a. het fraaie So Easy), zo ook ‘klassiekers’ uit z’n inmiddels gestaag groeiende oeuvre. Better Man Blues (Something In Between; 2008), bijvoorbeeld. Of de titelsong van het in mijn ogen wat ondergewaardeerd gebleven album Coal Mining Blues uit 2011. Van deze schijf kreeg Home Sweet Home terecht veel bijval vanuit het publiek. Ook in het kiezen van covers toont Andersen smaak. Na afsluiter Devil’s Bride bleek tijdens de verdiende toegift Andersen’s vertolking van Me And Bobby McGee er een van subtiele ingetogenheid; een nummer waarbij vooral zijn voortreffelijke gitaarspel uitstekend tot uiting kwam.
Gezien op 9 oktober 2014 in Sociëteit Engels, Den Haag
Foto’s: Ton Bongers
Nog te zien:
11 okt Bakkeveen, Muziekpodium Bakkeveen
12 okt Enschede, Nix en Meer
13 okt Vreeswijk, Het Witte Paard
17 okt Ottersum, Roepaen
18 okt Amen, de Amer (‘s middags èn ‘s avonds)
14/10/2014 Permalink
Ik ben op beide concerten aanwezig geweest in Den Haag…
Is letterlijk en figuurlijk een gigant…!!!!
04/06/2017 Permalink
Het heeft even geduurd, maar een kleine 3 jaar na bovenstaand stukje heb ik Andersen gisteravond dan ook eindelijk voor het eerst gezien. Hij trad gisteren maar liefst 2 keer op in de Amer. Wat een geweldenaar. Vocaal is er bijna geen gelijke en ook met zijn gitaar weet hij wel raad. Heerlijke mix van soul, blues en rock. Prachtige songs met teksten uit het leven gegrepen. Uitstekende klik met het publiek, dat bij enkele nummers ook nog even vocaal moest bijspringen. Vooral bij de nummers van Coal Mining Blues was het enthousiasme extra groot. Voor velen, ook voor mij, zijn beste album, al heeft hij eigenlijk geen echt mindere albums gemaakt. Liefhebbers kunnen hem morgen nog op het Ribs & Blues Festival in Raalte aanschouwen.