Soms is het een opmerking van een vriend of vriendin. Sterker: het kan ook iets zijn wat toevallig via een wildvreemde tot je komt. Op het werk, in de bus, tram, trein of ergens langs de lijn. Een bewuste of onbewuste tip, een tip die direct binnenkomt of pas later ergens in je brein gaat wringen. Bij mij werkt dat althans vaak zo. Vooral waar het muziek betreft. Eind jaren zestig was er een jongedame die mij trachtte te injecteren met Southern soul. Half jaren tachtig een collega die The Paisley Underground adoreerde en dus aan mij meer…
Waren er eigenlijk al liedjes over elektrische auto’s? Geen idee, maar nu dus wel. 
Eind vorig jaar was Matt Andersen ook al in het land. Dat bleek een vrij succesvolle rondgang langs mooie, kleine venues. Dat hij toen ook bij het RTL7- programma VI z’n opwachting mocht maken had ook zo zijn redenen. Want -en dat mag ‘gezegd’ worden- de criticaster (van zo’n beetje alles) van dat voetbalpraatprogramma, Johan Derksen, is toch zo’n beetje de ontdekker van 
Wie herinnert zich 
James Talley was een schilder: hij studeerde eind jaren zestig af met een diploma in de Schone Kunsten van de universiteit van New Mexico. Hij vertrok naar Nashville en werd een songwriter. Maar hij bleef een kunstenaar. Met een vaste hand schilderde hij de levens van ‘gewone Amerikanen’: hobo´s, boeren, dronkaards, berooide landarbeiders, verstoken van elke vorm van succes of rijkdom maar trots op hun eenvoudige bestaan in het oude hart van Amerika. Ondanks de steun van John Hammond duurde het even voor Talley voet aan de grond kreeg in de country-hoofdstad van Amerika. In 1975 kwam 
Met de onlangs verschenen compilatie Here To Stay – Best Of 2000-2012 maakte 
Het Ramblin’ Roots-festival dat op zaterdag 18 oktober georganiseerd gaat worden in het nieuwe Vredenburg te Utrecht is bijna rond. Als laatste toevoegingen zijn de Nederlandse bands The Cannonball Johnsons en Reverse Cowboys (zie ook hieronder) bekendgemaakt. Het mooie is dat deze Nederlandse bands op een extra podium (het vierde) acte de présence zullen geven. De website van Vredenburg geeft ook aan dat de Blue Grass Boogiemen daar van de partij zullen zijn. Eerder al waren de volgende namen vastgelegd: Mary Gauthier, 
Stel je een roestige Cadillac Eldorado voor, met daarin drie mannen die inmiddels hun jeugd voorbij zijn, rijdend door het Groningse platteland. De achterbak staat vol bier en tequila, maar ook met een staande bas, twee gitaren, twee footdrums en een banjo. Aangekomen op een vervallen boerderij, laden ze de spullen uit en installeren zich. In de ondergaande zon hangen ze nog wat lampionnen op. En dan zien ze in de verte het schijnsel van een stel koplampen. En er komen er nog meer, en meer. De drie mannen, Harry Kingma, Michiel Hoving en 
Festivals, we krijgen er in Nederland maar geen genoeg van. Ze springen, vooral in de zomermaanden, als paddestoelen uit de grond. Helaas zijn er maar weinig festivals waarop americana en rootsmuziek in het centrum staan. Ja, Take Root en gelukkig binnenkort ook het 
Zo kan het ook, direkt vanaf de eerste noot de luisteraar bij de keel grijpen. Met spannend gitaarspel een onheilspellende sfeer creëren en vervolgens openen met de regels: I can’t tell anyone what’s on my mind (zie hieronder). Dan heb je me. 
