De lichtjes nasale tenor van Brad Colerick is uitermate geschikt voor de soepele countryrock die hij brengt op Tucson (Back 9 Records). De singer-songwriter trok niet voor niets naar Californië, bakermat van dit soort muziek. De sound van Colerick is soft, maar ook organisch. Dobro en mandoline wijzen de weg naar Blue Horizon. Op zijn zoektocht naar een betere plek ziet hij zichzelf staan op de horizon om er achter te komen dat hij zijn dromen in de verkeerde richting heeft gezocht. Een van de gasten op Tucson is Herb Pedersen die meezingt op Brakeman’s Door. Net als Pedersen gelooft Colerick in de combinatie van bluegrass en countryrock. Dat is nooit de meest lucratieve richting geweest, maar daar hebben mensen als Chris Hillman en Gene Parsons zich ook nooit iets van aangetrokken. Prijsnummer van deze cd is Tragedy. Daarin vraagt Colerick zich af hoe hij in Arkansas de Amerikaanse droom kan waarmaken, terwijl de regen met bakken uit de hemel valt en de lucht grauw en grijs is. Met een glansrol voor Charlie White op diverse gitaren.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie