The Keeper Of Changing Winds (eigen beheer), het debuut van Bregje Sanne Lacourt, kan ik niet bespreken zonder het over mijn vooroordelen over Nederlandse zangeressen te hebben. Ik houd namelijk niet van Nederlandse zangeressen en wel hierom: ofwel ze houden zich met een voor mij niet zo interessante vorm van kleinkunstfolk bezig (denk Roosbeef, Eefje de Visser, Marijke Jager en in het verleden Mathilde Santing en Fay Lovsky, to name a few) of bewandelen een mainstreamroute waar ik ook niet veel aan vind (Ilse de Lange, Anouk). Inderdaad een grove indeling waaraan een enkeling zich kan onttrekken. Uit het hoofd noem ik dan Lea (recensie). Maar gelukkig is er iemand als Bregje Sanne Lacourt, een Rotterdamse zangeres, die mij en mijn vooroordelen een flinke trap onder de kont geeft. Hoewel, het openingsnummer U Don’t Know heeft wel weer van die kleinkunsttrekjes, maar potverdrie, wat is het goed gezongen zeg. Daarna trekt Lacourt alle registers open en merken we dat we met een uitzonderlijk talent te maken hebben. In Waisted and Waiting horen we ineens de Nederlandse versie van Bonnie Raitt. Voor de rootsy sfeer wordt mede gezorgd door Michel Ebben (voorman van de Rotterdamse formatie Gravel Town). Verder mag het schitterende werk van trompettist David Rockefeller (van o.a. New Cool Collective) niet onvermeld blijven. Naast tien nummers van Lacourt en/of Ebben staat er ook een prachtige versie van Eric Taylors Walking Back Home op dit album. En zo zou het wel eens kunnen dat de meest interessante Nederlandse americana dit jaar, met albums van Lacourt en Mark Lottermans, uit Rotterdam komt.
18/11/2014 Permalink
Terecht de aandacht voor dit album, Hugo! Geweldige zangeres.
18/11/2014 Permalink
Er komt nog veel meer moois uit Rotterdam.oa Mieke van Veen.