Lijstjestijd, de fijnste tijd van het jaar. Terugkijkend op de twaalf maanden die achter ons liggen: wat waren de platen waar ik het meest van genoten heb? Waar heb ik goede herinneringen aan? Maar het brengt ook een lichte stress met zich mee want: zie ik niets over het hoofd? Lever ik straks mijn lijstje in, en kom ik drie dagen later achter dat ik die en die plaat vergeten ben. Tegenwoordig houd ik daarom gedurende het jaar al in een mapje op Spotify bij van wat mogelijk aan het eind van het jaar in mijn eindlijst terecht zou kunnen komen. En dat mapje moet ik dan nog even naast de longlist leggen van alle 4-sterrenplaten die dit jaar op altcountry.nl besproken zijn. Ben ik er niet een vergeten? Nu hoef ik alleen maar die albums in het mapje nog eens te beluisteren. Even dowloaden op mijn telefoon en onderweg afspelen. Vaak zijn een paar liedjes al genoeg om mijn oordeel te vellen. Opvallend dat een aantal albums waarvan ik toendertijd zeker wist dat die in mijn eindlijst terecht zouden komen, nu al vrij snel afvallen. Nee, we noemen geen namen!
Complicerende factor is dat niet alles in Spotify te beluisteren is. Dat moet ik dus apart bijhouden. In Itunes heb ik daarom nog zo’n lijstje, maar dat is wel aanmerkelijk korter.
Voordeel van deze werkwijze is dat ik niets meer alles uit m’n hoofd hoeft te doen, waardoor platen die ik begin van het jaar veel beluisterd heb maar die inmiddels al weer wat weggezakt zijn, niet vergeet. Denk ik. Zal je net zien dat er toch nog eentje tussendoor schiet. Welke er zeker in het lijstje terecht gaat komen, dat kan ik u alvast verklappen, is Metamodern Sounds In Country Music van Sturgill Simpson, waarop ook die schitterende cover van The Promise staat.
08/12/2014 Permalink
wat een nummer