Is het jazz? Is het hiphop? Overture is een vreemd werkje waarin de naam van Linda Ronstadt valt, verder is er geen touw aan vast te knopen. De band Sassparilla leeft zich op de door Chet Lyster (Eels) geproduceerde dubbelaar Pasajero/Hullabaloo (Fluff & Gravy Records) uit in eclectisme. De band uit Portland, Oregon, experimenteert er lustig op los. De soulrootsrock van Dark Star doet het met een cowbell en zet lange gitaarlijnen tegenover trillende gitaarnoten. Doet vooral aan Steve Miller denken. What The Devil Don’t Know is trippy moerasblues. Die sfeer houden ze vast op The One That Got Away. Peaches is lichter van toon. When You’re The Devil heeft een orgeltje dat het tussen Doors en B-52’s plaatst, terwijl het verder toch vooral garagerock is. Fraai is ook het trage Radio Child, dat begint met een dun fluitje. Het tweede album vangt aan met akoestische countryblues op Through The Fence. De duivel komt er al weer om de hoek kijken. De mondharmonica, slidegitaar en donkere sound van Early In The Morning is bijna als Sixteen Horsepower. Cocaine brengt countryfolk, waarna op We Are Bold landelijke countryrock klinkt. Zo gaat het verder van countryblues op It Ain’t Easy naar zigeunerjazz op Folks Like Us en grungy bluesy hiphop op The Devil. De duivel heeft het er maar druk mee, zo vaak moet hij opdraven op deze interessante dubbelaar.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie