In de begeleidende blurb bij Aviator (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) stelt Stoney LaRue dat alles voor hem draait om de band met zijn publiek. Niet dat hij simpelweg biedt wat van hem wordt gevraagd, nee, hij wil zijn gehoor stof tot nadenken meegeven. Nobel streven, mits je er ook nog een beetje lekker bij kunt rocken natuurlijk. Op beide fronten slelt Aviator nogal teleur. LaRue schept zulke hoeveelheden Oklahoma red dirt over zijn liedjes, dat ze er bijna in verdwijnen. Wat overblijft is een eenvormige brij aan grauwe rootsrock. Op de achterkant van het hoesje staat een getekend vliegtuigje dat op de kop vliegt. Zulk avontuur ontbreekt op deze plaat.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie