%20(2).jpg)
Iedereen kent Ryan Adams, maar wie kent Matthew Ryan? De Amerikaan die in 1997 debuteerde met May Day heeft nooit de erkenning van het grote publiek gekregen. Aan zijn productie kan het niet liggen. Platen zat. Folkrock. Altcountry. En alles daar tussenin en buitenom. Boxers (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is een plaat die aankomt als een rechtse directe. Ryan kiest de aanval met rauwe rock-‘n-roll. Die schorre stem van hem leent zich daar bij uitstek voor. Sommige nummers op Boxers kunnen zich meten met het beste werk van The Replacements. En Suffer No More is net Paul Westerberg solo. God’s Not Here Tonight heeft een stofzuigergitaar en een kristallen geluid dat je veel hoorde in de jaren tachtig. Heaven’s Bell begint als The Clash en zou verder een nummer kunnen zijn van Jon Dee Graham. Helemaal fraai is Then She Threw Me Like A Handgrenade. Alsof The Woodcocks weer bijeen zijn. Over die band gesproken, binnenkort op deze site ook een recensie van de nieuwe prachtplaat van Rich Hopkins. De rauwheid van het bestaan, daar draait het om op dit album. De overgave aan de strijd. ‘We won’t quit’, horen we op An Anthem For The Broken. Met If You’re Not Happy besluit Ryan met een liedje dat gevoelig is als iets van de betreurde Vic Chesnutt.
05/02/2015 Permalink
Ik volg de man al vanaf zijn debuutplaat ‘May Day’ uit 1997 en ik heb bijna alles van hem in mijn cd-kast staan! Deze laatste komt er echter zo goed als zeker niet bij… Hij heeft nu wel eindelijk de aandacht die hij al jaren verdient, maar het is mij te commercieel. Ik vind zijn stem bovendien juist bij uitstek tot zijn recht komen in de rustige nummers. Op de rockers op zijn nieuwste overschreeuwt hij zich helaas af en toe. Jammer… Hij heeft betere platen gemaakt (oa. ‘May Day’, ‘Concussion’, ‘Regret Over The Wires’)!
05/02/2015 Permalink
Had nog nooit van deze man gehoord, tot ik hem op de VPRO Luisterpaal voorbij zag komen. Die Luisterpaal is altijd handig op plekken waar je geen Spotify hebt. Zo hoor je nog eens wat anders. Vond dit een alleraardigst album, maar geen hoogvlieger. Ben echter best benieuwd naar zijn platen uit het verleden. Zijn stem bevalt me namelijk prima.