Voordat Hank Woji zich vestigde als singer-songwriter in Terlingua, Texas, had hij al jaren ervaring in allerlei bandjes die aan de Amerikaanse oostkust actief waren. Als bassist en percussionist speelde hij in het voorprogramma van tal van gevestigde namen, vooral in New Jersey. Op The Working Life (eigen beheer) leren we hem kennen als een volgeling van Woody Guthrie. Vooral in zijn teksten is diens invloed groot. Woji neemt het op voor vakbondsleden, werklozen en anderen die leven op de scherpe rand van de Amerikaanse droom. Met Punchin’ That Clock waarmee het album begint, zet hij de luisteraar even op het verkeerde been. Want lounge en jazz zijn nou niet bepaald stijlen die je verwacht bij de rol die hij zich heeft aangemeten. De percussie en prominente rol voor bas grijpen duidelijk terug op zijn verleden. Daarna volgt met The Pigs At The Through rockabilly van een alternatieve cowboy. Zelf noemt Woji Butch Hancock (ook wonend in het desolate Terlingua), Guy Clark en Townes Van Zandt als invloeden. De oproep Come Join A Union! mist echter de dubbele laag die we kennen van deze songwriters. Niettemin is het door een banjo gedomineerde nummer alleszins het beluisteren waard. En de vloeiende melodielijn uit de mondharmonica van Livin’ On The Edge is zelfs zeer fraai. Het liedje over Vicky, een alleenstaande moeder die vier uur slaapt en twintig uur werkt, beschrijft de donkere kant van het land van de vrijheid. Covers van Talkin’ Bout A Revolution van Tracy Chapman en een zeer ontspannen uitvoering van Factory (Bruce Springsteen) passen uitstekend tussen al die geëngageerde liedjes van Woji. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie