Op Radio 6 is tot en met 28 maart de Zwarte Lijst te beluisteren. Eigenlijk zou Matthew E. White daar in moeten staan. White is witter dan wit en toch zwarter dan zwart. Zijn tweede album Fresh Blood (Domino/V2) is een soulplaat om je vingers bij af te likken. Zie hem daar eens achter de piano zitten in zijn witte pak. Straks vleit hij zich begeleid door veel violen naast een vrouw. ‘Talking all night long, from the midnight on’, horen we (Take Care My Baby). White is een verleider en niet zomaar de eerste de beste. Marvin Gaye zou bewondering voor meer…

‘Americana in zijn puurste vorm, want gedragen door akoestisch gitaarspel en een louterend stemgeluid’ schreven we over John Statz’ vorige album Old Fashioned. ‘Pure americana’ is beslist ook van toepassing op zijn nieuwe plaat Tulsa (eigen beheer), alleen is het akoestisch gitaarspel minder prominent aanwezig. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het feit dat niemand minder dan Jeffrey Foucault de productie ter hand heeft genomen. Die verzamelde een solide prachtband rond de nog altijd wat in de kantlijn opererende troubadour uit Denver, meer…

Voordat Hank Woji zich vestigde als singer-songwriter in Terlingua, Texas, had hij al jaren ervaring in allerlei bandjes die aan de Amerikaanse oostkust actief waren. Als bassist en percussionist speelde hij in het voorprogramma van tal van gevestigde namen, vooral in New Jersey. Op The Working Life (eigen beheer) leren we hem kennen als een volgeling van Woody Guthrie. Vooral in zijn teksten is diens invloed groot. Woji neemt het op voor vakbondsleden, werklozen en anderen die leven op de scherpe rand van de Amerikaanse meer…

Bij het vorige album van Johnny Dowd, Do The Gargon, constateerde ik dat dat voor mij een praktisch onbeluisterbaar album was. Bij het nieuwe album That’s Your Wife On The Back Of My Horse, laat ik dat voorbehoud ‘praktisch’ vallen. Deze is gewoon onbeluisterbaar. Of zou in elk geval niet beluisterd behoeven te worden. Niet door liefhebbers van americana, want daar heeft de muziek op dit schijfje niets mee van doen. Maar ook andere potentiële luisteraars kunnen dit nieuwe werk, dat Dowd solo in elkaar gezet heeft gerust links laten liggen. Tenzij meer…

Joe Pug was er even klaar mee. Na twee cd’s, vier jaar onafgebroken toeren en het wegtikken van onvoorstelbare hoeveelheden whisky was hij eind 2013 volledig opgebrand. Weer een talent in de knop gebroken? Nee, gelukkig wist hij zich te herpakken. ‘I just needed to start behaving like a human being again,’ schrijft hij. Langzaam hervond Pug de interesse in muziek. En maakte een nieuwe cd: Windfall. Fraaie teksten, mooi geproduceerd, vakkundig begeleid. Is hij daarmee terug op zijn oude niveau? Mmm… Zijn meer…

Rootsmuziek met koperblazers, dat roept vaak gemengde gevoelens op. Sommigen lopen er mee weg en anderen moeten er niets van hebben. Het is dus nogal wat als je ervoor kiest om blazers tot een vast bestanddeel van je sound te laten zijn. De Belgische formatie Mary’s Little Lamb deed het, want 3 van de leden van dit gezelschap zijn blazers (trombone en tweemaal kornet). De andere helft bestaat uit een drummer, een bassist en zanger-gitarist en belangrijkste songschrijver Bart Hendrickx. Fortune & Chance (eigen beheer) is het debuut meer…

Casey Weston heeft een Amerikaanse vlag gedrapeerd over de leuning van haar stoel. Die staat midden in een open veld in het lange gras. Hoesje in zwart-wit. Het is allemaal zo americana als het maar kan. Maar stop Young Heart (eigen beheer) niet in de cd-speler. Computergestuurde drums, synthesizers en een jaren-tachtig-sound die niet om aan te horen is. Als Weston al van country houdt, dan is het die van de lettergrepen-rekkende soort. Die overdreven nadruk op een tekst zonder emoties hoort misschien bij een jong hart dat meer…