Ze doen het al jaren, (kleinschalige) concerten organiseren: Peticantus in Hoorn. En met succes. En sinds 2011 is daar een jaarlijks festivalletje aan toegevoegd: A Small Town Music Walk. Zondag 12 april kende dit initiatief alweer het 1^e lustrum, en dat in het jaar dat Peticantus haar 10-jarige bestaan gaat vieren, op 23 en 24 mei.

Maar eerst terug naar afgelopen zondag; de 5^e editie van Small Town Music Walk. En waar vrijwel alle voorgaande edities zich kenmerkten door overwegend goed (& droog) weer én ook door de verrassende, intieme locaties, daar zijn de initiators er ook voor deze editie wederom prima in geslaagd aan deze criteria te voldoen. Oké, op de weergoden heeft men natuurlijk geen invloed, zodat het acceptabele weer gemakshalve maar even onder de noemer ‘mazzel’ gerangschikt dient te worden; de keuze qua locaties daarentegen, ze zijn vrijwel elk jaar anders, zijn weloverwogen en steevast elk jaar werkelijk zeer bijzonder. Waar in het verleden een speelgoedwinkel als podium voor o.a. Bruno Deneckere diende, en een oude school voor o.a. Adam Faucett (galmend vanaf de trap) of een trouwzaal voor o.a. Rebecca Loebe, daar waren het deze keer onder meer een atelier, een tent naast de plaatselijke ‘bieb’ én een goed geoutilleerde drankenzaak die dienst deden. Uiteraard met vertrek- en eindpunt Huis VerLoren als centraal punt. In totaal acht locaties en 14 acts. En het was tussen 14.00 en 19.00 uur wederom genieten in Hoorn. natuurlijk dienden er keuzes gemaakt te worden, en zodoende bleven er -behalve het tegen het ‘lijf’ lopen tijdens het wisselen der locaties- acts zoals Anneke van Giersbergen (jaja, van The Gathering); Jaap Boots en Bill Sheffield & Steven Troch (USA) ongezien. Wat dan wel?

Welnu, voor de aftrap gekozen voor de tent in de Wisselstraat. Daar opende het duo Jack & The Weatherman even voor tweeën hun set. Twee heren uit Haarlem met hun wortels in Zuidoost Drenthe. Hoewel hun songs ook best weleens het leed der wereld beschrijven, slagen deze twee youngsters er uitstekend in om dit met vrij zonnig aandoende muziek te omlijsten; zeer aanstekelijk. Vervolgens de weg vervolgd naar Whiskey- en Wijnspeciaalzaak ’t Fust, alwaar Josh Harty z’n ding mocht doen. Harty, een sympathieke, stijlvol gesoigneerde man born & raised in North Dakota (inmiddels Madison, WI), die hier te lande (nog) niet echt vaste voet aan de grond heeft gekregen. Een rits aan mooie albums (zoals: A Long List Of Lies uit 2008) ten spijt. Gezeten tussen onder meer een scala aan bieren, heerlijke wijnen, diverse soorten port en werkelijk prachtige (malt)whiskeys (een Bowmore van € 189,00!) was het gezellig en goed toeven (én watertanden) in ’t Fust, niet in de laatste plaats door de innemende (!) voordracht van Harty. Ook zijn ‘praatje’ was onderhoudend. Bij z’n intro voor de song Whiskey & Morphine refereerde hij aan z’n Pa, een man die naast parttime police-officer ook nog eens zijn resterende werkuren als predikant vervulde in het kleine geboortestadje van Harty. Pa Harty was dan ook geen fan van de song Whiskey & Morphine, zo liet Josh weten. Met een geweldige John Prine-cover -het fraaie Paradise– scoorde Harty dan ook nog eens hoog bij de ruim dertig aanwezigen. Daarna snel naar de Stijlkamer van Het Huis VerLoren -gelukkig pal tegenover ’t Fust gelegen- om een persoonlijke favoriet in de persoon van JW Roy aan het werk te zien. Ergens medio november verschijnt JW’s nieuwe, Engelstalige (niet alleen om fan Johan Derksen te plezieren…), album en daarmee keert hij terug naar waar het ooit mee begon: americana. Dat is inderdaad goed nieuws. In een ruim half uur kwam dan ook een aantal van z’n klassiekers fraai voorbij. Broken Wings, I Believe, Traveller en ook No Time Is On van Keep It Coming (2002). Mooi!

Mooi was ook het door import-Dordtenaar David Rodiguez gepende Angel Bird, een song die tezamen met You Never Told Me You Where Gonna Go -een nooit uitgebracht nummer van John Hiatt- op het nieuwe album van Roy, Dry Goods & Groceries, een plaatsje zal verkrijgen. Zeker iets om naar uit te kijken. Na JW een klein stukje Shane Alexander in Huis VerLoren meegepikt. Deze singer-songwriter uit San Diego, California, weet hoe hij pakkende liedjes schrijft en aan de man brengt. Alexander is dan ook nog eens iemand die opvalt door zijn uitmuntende gitaarspel.

Snel weer naar de tent naast de Bibliotheek, een tent die naarmate de dag vorderde wat meer last kreeg van de aantrekkende wind (gelukkig zonder gevolgen). Van die wind trok Oh Susanna, samen met haar gitarist Jim Bryson, zich maar weinig aan, want zij zetten samen simpelweg een gedegen set neer. Omwille van de tijd rap naar ons laatste doel: weer de Stijlkamer, nu voor Eric Devries. De van origine Amsterdammer die ooit ook in Hoorn woonde en daar zijn eerste gitaar kocht. Devries heeft net, na een ‘stilte’ van zo’n zeven jaar, een nieuw album uit (Close To Home; 2014). Hij was overigens in deze periode van droogte wel actief met o.a. Songwriters United, een collectief samen met Eric van Dijsseldonk, Louis van Empel en BJ Baartmans. Laatsgenoemde produceerde trouwens Close To Home en voorzag ook in diverse partijen op ‘snaren’. Ook Janos Koolen (Monroe en Frederique Spigt) is op die plaat prominent aanwezig. Dat Koolen afgelopen zondag ook present was kende zeker meerwaarde; hij omlijstte de mooie songs van Devries op subtiele wijze met z’n zeer inventieve spel op gitaar en bovenal mandoline. Wat een vakman. En dat is Eric Devries trouwens ook, want alle songs van z’n hand beklijven direct, zo ook de verrassende cover Nothin’ Rhymed (Gilbert O’Sullivan; 1971). Mooi ingetogen optreden.

Afsluiter in Huis VerLoren was Small Time Crooks, maar het leven houdt nu eenmaal in, dat je voortdurend keuzes dient te maken. Small Time Crooks dus laten schieten. Op een festival alles zien is sowieso lastig. Maar goed, wel wederom met volle teugen genoten van een geslaagd, intiem festival daar in het mooie Hoorn. En dat de plaatselijke motorclub met wat gasten van buitenaf af en toe ronkend de Kerkstraat doorkliefden, het mocht de pret echt niet drukken.

Op 23 en 24 mei weer feest bij Peticantus, ter gelegenheid van het 2^e lustrum. The Wood Brothers, Carsie Blanton, Eric Brace & Peter Cooper (23 mei) en o.a. Matt Harlan & Rachel Jones en Anne Soldaat & Tim Knol (uiteraard!) op dag twee. Best een mooie line-up voor een feestje…!

Foto’s: Leo Kattestaart