Ron Sexsmith kan maar beter zorgen dat hij zijn bed uitstapt. Want elke ochtend brengt een nieuw liedje. En dan is er dus werk aan de winkel om er een melodie bij te bedenken. Zo gezegd, zo gedaan. Carousel One (Cooking Vinyl) is een opmerkelijk opgeruimd album van de Canadees. Kijk, hij lacht zelfs een beetje op de hoes. Dat is voor het eerst. Maar wacht, wat horen we hem daar zingen op Nothing Feels The Same Anymore? ‘I’d love to hear a song from long ago / They be singing take your children home / For I am one, and I have lost my way / Nothing feels the same anymore / Nothing feels the same anymore / And if feels as though heaven has closed the door’. Kijk, zo kennen we hem weer. Een beetje treurend. Dat werd ook wel tijd, want we hebben het hier over het zevende nummer van het album. En het is direct een hoogtepunt. Carousel One is bovenal een relaxed album, opgenomen in vijf dagen met producer Jim Scott. Die stelde de band samen met mensen als bassist Bob Glaub, drummer Don Heffington, gitarist Jon Graboff en toetsenist John McGinty. Met Can’t Get My Act Together brengt Sexsmith een heel geslaagd wat sneller nummer. Dat kan hij dus ook. Toch denk je vooral bij een liedje als Saint Bernard, de liefste hond die er is, ja, dit is nou Sexsmith ten voeten uit.
29/04/2015 Permalink
Niks mis mee met deze cd vind het een van zijn betere cd’s van de laatste 5 die hij heeft uitgebracht. Had van mij wel een ster meer mogen hebben.
01/05/2015 Permalink
Een sterretje meer had inderdaad wel gemogen. Hij haalt het overigens niet bij de cd die hij met Bob Rock maakte (“Long Player Late Bloomer”) . Ben redelijk verslingerd geraakt aan die plaat
05/07/2015 Permalink
afgelopen vrijdagavond was hij in de Tolhuistuin (Paradiso noord) en leverde daar een zeer goeie set af; was er met mijn zoons en alle 3 zeer te spreken over dit concert
06/07/2015 Permalink
Wij hebben Ron en band vrijdag ook gezien in de Tolhuistuin. Prima songs en musici die er plezier in hadden. Met aantal onverwachte momenten in de set. Ook mijn lievelingsnummer Pretty Little Cemetery. Hoop dat het Grote Publiek hem nooit gaat ontdekken.