Zijn er in de Greater Bay Area americana-artiesten die geen gebruik hebben gemaakt van de diensten van Tom Heyman? Vast, maar het zullen er niet veel geweest zijn. De befaamde pedal steelspeler, die deel uitmaakte van The Court & Spark, is op veel plaatwerk uit die contreien te horen. Voor zijn komst naar San Francisco was hij, diep in de jaren tachtig, al lid van de Altcountry-oerband Go To Blazes. Kortom, Heyman is iemand die het klappen van de zweep kent. Soms brengt hij ook onder eigen naam een album uit. That Cool Blue Feeling stamt al uit 2014, maar het zou zonde zijn om hem niet te bespreken. Zonde, omdat de tien nummers meer dan de moeiete waard zijn. Op een of andere manier weet Heyman zich in muzikaal opzicht te positioneren tussen het werk van JJ Cale en Chuck Prophet (in wiens band hij ook nog speelde). Laidback americanapoprock. Op dit door Mike Coykendall geproduceerde werk laat Heyman het spelen op de pedal steel opvallend genoeg over aan Paul Brainard (bekend van Richmond Fontaine). Daar wordt de plaat overigens niet slechter van. Minpuntje is dat Heyman niet over een geweldige stem beschikt. Beetje neuzelig, maar ook dat hoeft een aankoop zeker niet in de weg te staan.
That Cool Blue Feeling is te koop via de bandcamp-pagina van Tom Heyman.
TOM HEYMAN – BLACKTOP from Tom Heyman on Vimeo.
01/05/2015 Permalink
Of je het een mooie cd vindt of niet en of je zijn stem mooi vindt of niet, dat bepaal je zelf, Hugo. Maar de stem van Tom Heyman neuzelig noemen, is gewoon baarlijke nonsens. Weet je wel wat dat woord betekent? Cornelis Vreeswijk en Bob Dylan (voor zijn periode als afgestuurd kraai), om maar twee uitersten van het muzikale spectrum te noemen, neuzelen. Heyman heeft, zoals dat in elke recensie weer vermeld wordt ‘een prachtige bariton’.