%20(2).jpg)
Op de titeltrack van Dead Man Walkin’ (Freedom Train Records) vraagt de Amerikaan Duffy Kane zich af of hij nog steeds woont in ‘the land of the free and the home of the brave’. De in Washington DC zetelende artiest voelt zich niet meer zo thuis in de Verenigde Staten, waar elke stap wordt opgeslagen door camera’s en waar getornd wordt aan de vrijheid van meningsuiting. En zeg er vooral niets negatiefs over Jezus. Een paar nummers later zingt hij zo zuiver mogelijk America The Beautiful en dat roept dan toch wel wat bevreemding op. Goed, de muziek. Het album begint met Roadhouse Boogie Woogie, een portie juke joint blues van de eerste orde. Daarna volgt het instrumentale Danny Buchanan, een langzame blues. Kane speelt op wat hij zelf noemt Telebastards, zelfgebouwde gitaren met de Telecaster in gedachten. In zijn gitaarspel zit zowel country als jazz, dus is het niet raar dat je bij Duffy’s Breakdown moet denken aan namen als Speedy West en Jimmy Bryant. Jazzy country. Jazzy blues. En soms gaat het meer naar nette witte soul zoals op Eyes Of The World. Of naar pure blues in het straatje van de Kings (Albert, BB en Freddy) op Why My Road en country op afsluiter Truck Driving Man. Op dat laatste nummer zingt hij met een stem als een ronkende uitlaat. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie