Wat je op zijn minst van St. Polaroid’s debuutalbum Diatones kunt zeggen: sympathiek. St. Polaroid is de curieuze schuilnaam van Eric-Jan Vriend, een liedjesmaker die sinds 2008 op bescheiden schaal bezig is een overzichtelijk, huisgebakken oeuvre bij elkaar te ‘knutselen’ (de kwalificatie is van de zanger zelf), bestaande uit twee EP’s en nu dan het eerste echte album met een volle lengte van elf ‘songs’. Ja, toch maar de Engelse term, want de liedjes zijn tenslotte Engelstalig, al moet gezegd dat de uitspraak van dat Engels vaak wel een beetje dicht bij huis blijft. Wat voor soort muziek maakt St. Polaroid? De lijst van instrumenten maakt al veel duidelijk: gitaar, banjo, ukelele, omnichord, mondharmonica, zaag (alweer!), glockenspiel. Heel rustig, vriendelijk en ambachtelijk. Alles wordt thuis – op zolder – geschreven, gezongen, gespeeld en opgenomen. Op een aantal nummers zingt Marieke Zwart mee, wat maar goed is, want een groot zanger is St. Polaroid niet. Een omstandigheid die we hem overigens graag vergeven, juist omdat zijn muziek zo… sympathiek overkomt. (Diatones is uitgebracht door het Rotterdamse, maar volstrekt onvindbare label ‘Tennis Records’.)
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie