De Ier Ben Reel trok in 2013 samen met de Amerikaan Tommy Womack als een duo door Amerika en Engeland. De stijl van de rootsrocker uit Nashville is een goede indicatie van wat er hier gaande is op 7th (eigen beheer/Sonic Rendezvous) van Reel. Vooral de eerste vier nummers van deze cd bieden het soort catchy rootsrock waar Womack het patent op heeft. Op opener Lucky Streak doet Reel zijn mond open en je weet onmiddellijk dat het goed zit. De scherpte van de zijkant van een vel papier uit een kopieerapparaat. One Of These Days is een zoektocht naar een andere invalshoek ingeluid door mondharmonica. Crushed It heeft een dwarsliggend ritme dat naadloos aansluit op de tekst. Had ook op Love And Danger van Joe Ely gepast. God’s World is een fraaie ballad die hij samen met David Olney en Sergio Webb schreef. Reflection Of The Blues heeft een typisch countrybegin, maar Reel zingt hiet als een soulman. Zo gaat dat maar door op 7th. Het ene knappe nummer na het andere. Many A Time doet niet onder voor het werk van nieuwe helden als Robert Ellis of Andrew Combs. Gimme Some Room is stampende honky tonk blues. Delbert McCliinton zou er samen met de Stones aan de bar kunnen zitten. Een orgel voert Reel op Given It All naar countrysoul met blazers. Prachtig gezongen. Zeer overtuigend plaatje met Nederlandse inbreng van Ronald de Jong, Jimmy Bakker en Hans Heidl. En dat hoedje op de door de Nederlander Ewoud Koster ontworpen hoes kreeg Reel van Michael Prins.
27/03/2016 Permalink
Gisteren speelde Ben met Ronald de Jong in een Schots restaurant. Voor de meeste aanwezigen achtergrond-muziek waar luid overheen gepraat kon worden. Het bracht Ben en Ronald in het geheel niet van hun stuk, met volle inzet werd er intens gemusiceerd. Erg goed en zeker een aanrader om te gaan zien en te gaan luisteren!