De lezers van deze site kozen Southeastern van Jason Isbell in 2013 tot plaat van het jaar. Something More Than Free (Thirty Tigers/Bertus) gaat ongetwijfeld ook hoog eindigen in de eindejaarslijsten. Nog mooier: het album schoot vanuit het niets naar nummer 1 in de Billboard Country Charts. Heel bijzonder, want de countrystations in Amerika negeren Isbell volledig. Zijn americana is niet commercieel genoeg voor de radio. Het succes van dit album moet ze aan het denken zetten in Nashville. Blijkbaar heeft het grote publiek toch behoefte aan oprechte liedjes. Op Southeastern rekende Isbell af met zijn verleden als alcoholist, nu richt hij zich weer op de wereld om hem heen. Het gaat over vrouwen van 20 uit de biblebelt die aan dat leven willen ontsnappen door eindeloos te rijden in een Hudson Commodore. Pure countryrock met fraaie samenzang. Het gaat over moeders van 17 op het epische Children Of Children, dat klinkt als Crosby, Stills, Nash & Young op hun best. Het merendeel van de nummers neigt naar Californische countryrock. Isbell schrijft met het oog van de observator. Hij is tot rust gekomen na een ellendige periode. Het herwonnen zelfvertrouwen sijpelt overal doorheen. Belegen kun je een dergelijke doorleefde vorm van levenswijsheid niet noemen. Palmetto Rose is trouwens stoere southern rock met soul en ronddraaiende gitaren. Hier horen we weer de jongen uit Alabama die ooit furore maakte als lid van de band Drive-By Truckers.
11/08/2015 Permalink
d Smaakt naar meer
11/08/2015 Permalink
Pracht plaat waar velen enkel van mogen dromen.
12/08/2015 Permalink
Op zich aardige plaat dit, maar voor mij toch ver van een top 10 notering over 2015 verwijderd en hoe vaker ik hem hoor hoe groter het verschil met Southeastern. Ondanks dat dit nog geen overweldigend roots jaar is zijn er toch al een hele rits betere albums voorbij gekomen. Daniel Romano, John Moreland, Ryan Bingham, JT Earle, Steve Earle.. Of luister de eens naar de nieuwste plaat van Warren Haines van Gov’t Mule samen met de mannen van Railroad Earth. Daar blijft deze Isbell in kwaliteit toch een aardig eind van verwijderd. Maar dat is slechts mijn mening.
12/08/2015 Permalink
Helemaal mee eens Rein.
Flinke stap voorwaarts in vergelijking met zijn vorige album,al is het maar vanwege het nagenoeg ontbreken van obligate rocknummertjes deze keer.
Maar zoals altijd blijkt wel weer hoe persoonlijk het is (zie reactie van Hendrik)
12/08/2015 Permalink
Ben ook helemaal ondersteboven van deze prachtplaat. Normaal plaats ik dit soort platen in het rijtje die Hendrik hierboven opsomde, dat wil zeggen de gladgestreken overgeproduceerde roots/Americana waar ik zo’n afkeer van heb. Toch kruipt deze plaat onder je huid en dat kan alleen maar liggen aan de songwriter kwaliteiten van deze man. Naast Damien Jurado schiet hij naar de absolute top van de Americana en komt hij zeker in mijn top tien van dit jaar. Hulde!!!
13/08/2015 Permalink
Mooie plaat maar kan wat mij betreft echt niet tippen aan southeastern.
13/08/2015 Permalink
Getriggerd door het aangekondigde concert, dat inmiddels verplaatst is naar de grote zaal, ben ik er eens goed voor gaan zitten. Lekker in de zon, koptelefoon op en wijntje binnen handbereik… Na een keer luisteren ben ik nog niet erg onder de indruk, een paar beautys daargelaten. Mooi dat zeker, maar te gladjes en te ingetogen. Maar goed de kaartjes zijn toch besteld en maar hopen dat het niet braaf wordt en hij de gitaren laat gieren.
13/08/2015 Permalink
Mijn voorkeur gaat echt uit naar een ingetogen Isbell,vandaar mijn enthousiasme over dit album
14/08/2015 Permalink
Na de eerste keer luisteren was ik niet echt enthousiast, echter inmiddels een keer of 5 gehoord en moet zeggen dat het album toch wel goed is, al kan het niet tippen aan Southeastern.