‘
She’s smooth as the gravel on a roadside creek bank / Sweet as the flower on a knotty pine casket / She’s hot as the fire on the end of a cigarette / Rich as a church’s Wednesday night basket / And there ain’t no man who can get his head around it / She’s sharp as the blade of a mountain man’s knife / Sour as an apple in a homemade pie / Mean as a snake in a small town zoo / Ain’t nobody that could ever get to her heart.’ Wie ook maar iets wil weten over American Middle Class (Slate Creek Records/Thirty Tigers/Bertus) dient dit formidabele album van Angaleena Presley aan te schaffen. Presley zingt over haar leven in Kentucky. Het gaat over hemel en hel. Het gaat over de klanten van de supermarkt die zich vergapen aan de filmsterren uit de tijdschriften. Het gaat over verslaafde dochters die tippelen. Het gaat over moeders die bidden dat ze dat niet doen. Het gaat over armen die keihard moeten werken om bij de middenklasse te behoren. Het gaat over pillen tegen de pijn. Het gaat over eenzaamheid en verloren dagen. Het gaat over alleenstaande moeders die de familie te schande brengen. Het gaat over meisjes die dromen van een goede toekomst en dus naar school willen, maar die moeten opboksen tegen vaders die daar geen oog voor hebben, omdat ze slechts interesse tonen in de Chevy, de front porch en de televisie. Het gaat over moeders die de boodschappen in huis halen, terwijl de vader dronken is. Het gaat over ontsnappen aan het dagelijkse leven, totdat je achterom kijkt en beseft wat je kwijt bent geraakt. Het gaat over keihard vallen en de durf om een toegestoken hand vast te pakken. Onverbloemd is de taal van Angaleena Presley, tevens lid van het succesvolle trio Pistol Annies. American Middle Class begint met Ain’t No Man, waarin ze net als veel countryzangeressen in de jaren zestig duidelijk maakt dat het niet meevalt om je als vrouw staande te houden in deze mannenwereld. ‘She’s bright as the moon on a hungover morning / Clean as the mouth on a welfare baby / She’s slick as the leather on a cowgirl’s holster / She’s pure as the water in a golf course pond / Safe as a tiger with a fifty dollar bond / Deep as the sole of a worn-out shoe / Ain’t nobody that could fall into her arms / Proud as a loser in a locker room / Sober as a drink of homemade wine / Sturdy as a trailer in a hurricane / Sweet as the smell of turpentine / She’s real as a movie with a happy ending / Fickle as a bulb on a dashboard light / Pretty as snow on Easter Sunday / Silly as a girl who can’t make up her mind / And there ain’t no man who can look her in the eye / She’s sad as a smile on a birthday clown / Busy as a saddle in a one-horse town / Straight as a picture on a blind man’s wall / Ain’t nobody that could make her fall apart.’
16/09/2015 Permalink
Een fraaie, poëtische recensie. Maar iemand die haar werk niet kent (ik dus) weet na lezing nog steeds niet wat voor muzikaal vlees hij in de kuip heeft. Dat vind ik wel een beetje jammer.
16/09/2015 Permalink
Drum and bass zal het wel niet zijn. Een dergelijke recensie prikkelt net om op onderzoek te gaan. Spotify aan et voilà.
16/09/2015 Permalink
Plaatje is al zo oud dat ik hem eerlijk gezegd alweer bijna weer vergeten ben. Ik vond het een goede, maar gewone plaat. Eh, Paul H. de stijl die hier gebruikt wordt noem ik persoonlijk countrypop met een rootsrandje. Ondanks dat ze al 39 is komt het op mij meer over als een jeugdig countrysterretje dat net doorbreekt dan als een doorgewinterde rootsartieste die gepokt en gemazeld is, zoals bijvoorbeeld Courtney Patton die hier laatst besproken werd. Die Patton deed me absoluut veel meer dan deze Presley. Maar ik zou zeggen, luister zelf, want misschien zie jij hier net als John wel veel meer in.
16/09/2015 Permalink
Mooi album, voor mij top 10 in jaarlijst.
16/09/2015 Permalink
Dat zal voor dit jaar niet kunnen, want hij is al van oktober vorig jaar.
16/09/2015 Permalink
Wel pas dit jaar in Nederland uitgebracht…
16/09/2015 Permalink
Je hebt gelijk zie ik, echter blijkbaar was de Nederlandse release januari 2015.
16/09/2015 Permalink
Leuk zo’n recensie die voor 50% uit citaten bestaat en verder uit een soort sfeerschets. De muziek blijft letterlijk onbesproken. Enfin: voor iedereen die niet een hele plaat met dit soort jeugdleed wil aanhoren maar wel oor heeft voor melancholisch terugkijken naar jonge jaren: luister naar Green & Grey van New Model Army, das 1 liedje dat alles in zo’n 4 minuten doet. (en nog waanzinnig goed ook).
Nu maar eerst snel naar Spotify om te kijken of Angaleena Presley het luisteren waard is…
16/09/2015 Permalink
David, we zijn het potdorie al weer helemaal met elkaar eens…
16/09/2015 Permalink
Beetje Statler & Waldorf, hè. 😉
16/09/2015 Permalink
Als ik dit plaatje beluister,ben ik van mening dat ze beter een boek had kunnen schrijven….
17/09/2015 Permalink
Ik ging vol nieuwsgierigheid dit album luisteren maar dit is echt slecht en dan druk ik me nog positief uit.
Is niet erg, niet elke album is voor iedereen een top album, ben al blij dat ik hier laatst Young Valley heb mogen ontdekken.
18/09/2015 Permalink
Helemaal mee eens Paul…..wat kunnen oordelen over muziek toch verschillen.
Maakt het leven wel leuk natuurlijk….
19/09/2015 Permalink
is ze een countryzangeres? Trouwens..na het woordje “mannenwereld” eindigt Johns bespreking met een lang citaat. Hoef je niet meer verder te lezen.
21/09/2015 Permalink
Na beluistering op Spotify: verschrikkelijk saaie plaat… Gelukkig is er de nieuwe Lucero, een nieuwe Dave & Phil Alvin, een nieuwe Dan Baird & Homemade Sin en niet te vergeten een nieuwe Bottle Rockets..