Altijd fijn als we aandacht kunnen vragen voor een lekker Nederlands americana-produkt. In dit geval Push The Plow, het tweede album van In My Tree. Dit is een band, nee eigenlijk is het een duo: Bert-Jan Kuijpers (zang) en Paul Verschuur (instrumenten en achtergrondzang). Uit Oss. Live wordt In My Tree wel tot 5 of 6 man uitgebreid, maar dit album is opgenomen door het kernduo (met een klein beetje hulp van een gastsaxofonist en een bassist). Maar ook op cd klinkt In My Tree bijna altijd als een band. Ik draai er niet omheen: Push The Plow kent een aantal zeer sterke nummers, die bijna allemaal aan het begin van de plaat staan. Prachtige melodieën, en vaak voorzien van een aardige vondst. Zoals een fijne mandoline en banjo in Miller’s Land. En in Rufus Wood klopt gewoon alles. Maar het tweede gedeelte van de plaat valt daarna, zeker in vergelijking met het eerste deel, wat tegen. Er staan dan ook een aantal wat langere songs op die een beetje stuurloos lijken. Daar wreekt zich dan misschien het feit dat deze plaat geheel in eigen beheer in opgenomen. Een externe producer zou misschien tot andere keuzes zijn gekomen. Duidelijk is echter dat In My Tree over voldoende kwaliteit beschikt om een vaste waarde in het Nederlandse americanalandschap te worden.
17/09/2015 Permalink
Van de week besprak je Landstrom. Ik dacht, waarom nou toch altijd die Noordeuropese middelmaat terwijl er dichterbij veel mooiere dingen gemaakt worden. Nog in dezelfde week kom je gelukkig met het bewijs. Je geeft In my tree net als Landstrom 3 sterren. Wat mij betreft is In My Tree minimaal 4 sterren waard en Landstrom hooguit 2. In My Tree levert in mijn ogen puur vakwerk af. Wat mij betreft kunnen die lange nummers op het einde er ook prima mee door, maar ik begrijp dat je er van moet houden. Lekkere heerlijk rootsrock. Als ik nog een tip mag geven: Peter Struijk heeft dit jaar het album Straight Blues uitgebracht. Inderdaad blues, maar er wordt hier ook regelmatig folk besproken, dus dan moet Struijk ook kunnen. Heerlijke akoestische Deltablues. Nog een andere topact: The Damned and Dirty komt binnenkort met hun 4e album. De eerste 3 waren al geweldig. Echt een paar acts waar Nederland trots op mag zijn.
17/09/2015 Permalink
Ieder zijn eigen , ik ben vaak niet kapot van wat van Nederlandse bodem.komt. eigenlijk is J.W Roy met zijn Engelstalige week de uitzondering.
17/09/2015 Permalink
Bedoel je dat je niet kapot bent van Engelstalig werk van Nederlandse bodem, of van Nederlandse artiesten in het algemeen? Bij dat eerste kan ik me wel iets voorstellen, al is er in de bluesscene een overvloed aan Engelstalig werk, zie bands die ik noemde, maar ook Fossen, Richard van Bergen. In het Nederlandstalige segment heb je toch ook meer dan genoeg toppers. Heb je wel eens van Broeder Dieleman of Plan Kruutntone gehoord? Die hebben toch een paar topalbums uitgebracht hoor. En de beste singer-songwriter van Europa woont gewoon in Erica.