Er zijn nog twee maanden te gaan maar het beste americana-album van Nederlandse bodem dit jaar zou wel eens gemaakt kunnen zijn door Jelka van Houten. A Hard Place For A Dreamer (ZIP Records/Zwaardmusic) is namelijk een album dat volledig overtuigt. Gracieus, verfijnd en gewoon verdomd goed klinkend. Het is ook het eerste album van deze actrice en zangeres die voordien vooral te horen was in allerlei musicals. Ze heeft er haar tijd voor genomen; ruim vijf jaar. Opnames in de Sun Studio in Memphis met onder andere John Paul Keith op gitaar en Rick Steff (Lucero) op toetsen bleven liggen omdat er iets miste. Een toevallige ontmoeting met Wouter Planteijdt leidde uiteindelijk tot dit eindprodukt. Hij nam de taak van producer op zich en kon samen met Van Houten bewerkstelligen dat het album in de studio van Frans Hendriks in Limmen afgemaakt kon worden. De plaat opent met het samen met Kim Richey en Mando Saenz geschreven Time Flies, een slowburner waarin vooral het heerlijke gitaarwerk van Planteijdt en de pedal steel van Richard Alan Ford opvallen. In het daaropvolgende titelnummer bezingt Van Houten een vrouw die meer uit het leven zou willen halen maar gevangen zit in het buiten perfect lijkende huisje, boompje, beestje-leven. Je kunt jezelf ook voorbij lopen zoals de hoofdpersoon in het werkelijk schitterende Give Me A Isle. Haast, haast, haast, maar geef me een eiland of een moment in de zon voor mezelf. De pianonoten van Rick Steff zijn hier spaarzaam maar o zo doeltreffend. The Nightingale is een melancholische voltreffer waarin het samengaan van de Amerikaanse en Nederlandse inbreng volmaakt is. De onweerstaanbare pianoballad All In Time sluit deze buitencategorie plaat af. Een plaat waarop we nu eindelijk eens die prachtige stem van de 37-jarige Van Houten in al haar glorie kunnen horen. Een plaat die bovendien naar meer, veel meer doet verlangen.
31/10/2015 Permalink
Niks aan toe te voegen Hugo. Wat een geweldig mooi en warm album is dit zeg. Een van de mooiste vrouwenstemmen die ik dit jaar hoorde. Jij zegt dat het wel eens een van de beste americana platen van Nederlandse bodem zou kunnen zijn. Ik zou nog een stapje verder willen gaan: ik heb dit jaar in de roots americana nauwelijks betere albums gehoord. Patty Griffin is de wereldkampioene van dit jaar, maar daarna maken een hoop albums kans op een notering in mijn einde jaarslijstje en daar is Jelka er zeker een van. Een absolute verrijking van het Nederlandse muzieklandschap. Hulde.
01/11/2015 Permalink
Eens. Schitterend.
01/11/2015 Permalink
Sorry, maar ik vind het allemaal wat overdreven. Geen écht bijzondere stem wat mij betreft die 5 sterren rechtvaardigt. Klinkt best goed maar niet uitzonderlijk.
01/11/2015 Permalink
Alleen een mooie stem rechtvaardigt nooit 5 sterren, maar het is dan ook veel meer dan alleen de stem. De teksten in combinatie met de instrumentatie zijn helemaal raak. Het album is volledig in evenwicht en boeit tot de laatste seconde. Juist dat vind ik zo knap.
05/11/2015 Permalink
Nu drie keer beluisterd. Wat een schitterend album en wat een stem! Mocht dit een onbekende Amerikaanse zijn dan was de americana/ alt.countrywereld te klein en kwamen we superlatieven te kort. Het is al november, maar Jelka van Houten zal hoog scoren in mijn jaarlijst!
06/12/2015 Permalink
5 sterren, mijn hemel.