Je hebt van die platen die in het geweld van releases volkomen over het hoofd gezien zullen worden. Platen die niet vanzelf bij de luisteraar terecht komen omdat ze niet gepushed worden door enthousiaste promotors of die niet gemaakt zijn door bekende namen. Zoiets zou bij voorbeeld ook Old Light (Deep Blue Something) van HT Roberts kunnen overkomen. Dat zou jammer zijn. Voor Roberts èn voor de onwetende luisteraar. Roberts, een singer-songwriter (pseudoniem van Herman Temmerman) uit Gent, timmert al ruim 20 jaar aan de weg en Old Light is ondertussen al zijn tiende album. Hij weet dus wel waar de mosterd gehaald wordt. Roberts zal dus ook geen nummers op plaat zetten waar nog wat aan schort. Op dit album staan elf puur akoestische liedjes die ontdaan zijn van alle overbodigde franje. Gitaar, banjo, mandoline en Weissenborn speelt Roberts zelf, voor de viool zorgt Nils de Caster en het aanvullende gitaarspel is van Bruno Deneckere (en een sporadische tweede stem). Iedereen die van dit soort akoestische luistermuziek houdt, zal zijn eigen favorieten kunnen aanwijzen. Voor mij zijn dat het filosofische, heel klein gehouden Emma’s Land, openingsnummer Coffee (over een ontmoeting met een oude vriendin) en Telescope dat geheel niet uitbundig is, maar toch uitnodigt tot meezingen. Old Light is misschien niet iets voor het grote publiek maar wel een kleinood voor de liefhebber van akoestische americana.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie