Pete Gow van Case Hardin is productieleider van een nieuwsprogramma, als voorman van zijn band kan hij verhalen vertellen die niet noodzakelijkerwijs gebonden zijn aan de feiten. Zo heeft hij op These Three Cities een gesprek over de kwaliteiten van Phil Spector als platenproducer met een prostituee op gele naaldhakkenen en een stel tieten waar ze nogal wat geld in heeft gestoken. Colours Simple (Clubhouse Records) begint met een nummer van ruim acht minuten, een gewaagde doch geheel geslaagde zet van de Britse band. Poets Corner vangt aan met droge klappen van de drummer in een ruimtelijk decor waarin voorzichtig orgelklanken aanzwellen. Geweldig mooi opgenomen. Slaggitaartje, tinkelende pianoflarden en dan majestueus gitaarwerk. Op These Three Cities neigt het gitaarwerk naar Dire Straits, maar storend is dat geenszins. Roll Damnation Roll is daarna typisch Britse americana met fraaie samenzang en plukjes aan een mandoline. (Jesus Christ Tomorrow Morning) Do I Still Have To Feel This Way? is stoere altcountry, ongeveer als Uncle Tupelo in de beginfase. Na het trage Fiction Writer is Cheap Streaks From A Bottle springerig. Ook al zingen ze dat er geen brassband bij is, we horen wel degelijk toeters. Met een titel als The Streets Are Where The Bars Are (The Bars Are Where The Girls Will Be) is het niet verwonderlijk dat het nummer stilistisch slingert langs The Faces, of dat er iets van rockabilly te horen is in het gitaargeluid van Jim Maving.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie