“Rave-up garage rock for high lonesome desperadoes.” Een betere benaming voor de muziek op Long Gone Song (eigen beheer) van Nocona ben ik niet tegengekomen. De eenzame desperado wordt getroost door de huilende pedal steel, de garagerocker door het stuwende orgeltje en beide kunnen uit de voeten met het lekkere gitaarwerk en een bluesy mondharmonica. Het vijftal uit Californië brengt dit allemaal samen in een heerlijk origineel geluid waarop het moeilijk stilzitten is. Bijzondere songs met fijne breaks en tempowisselingen en toch telkens zeer toegankelijk. Dat mooie dalende gitaarlijntje op Prehensile Soul, het vurige en dampende titelnummer, het op orgel en slaggitaar opgebouwde Beelzebub Is Still The King dat telkens ruimte biedt aan de pedal steel van ingehuurde kracht Greg Leisz. Prachtig gedaan. Spil van de band is de oorspronkelijk uit Texas komende Chris Isom (zang, toetsen, gitaar). Hij wordt bijgestaan door echtgenote Adrienne Isom (gitaar, ondersteunende zang), Annie Rothschild (bas, ondersteunende zang), Justin Smith (drums) en Elan Glasser (mondharmonica). Met dit tweede album is Nocona zo op de valreep nog een van prettige verrassingen van dit jaar.
Long Gone Song is in diverse vormen te verkrijgen via de website van de band.
27/01/2016 Permalink
Mooi album maar ik hoor ik heel nadrukkelijk de invloed van de Kinks
Niet verkeerd natuurlijk