Quiet Hollers voorman Shadwick Wilde “incorporates Americana and classic indie rock with a strong post-hardcore influence”. Zo zag ik het omschreven staan. Ik kan het zelf niet beter beschrijven. Zo bezien valt de muziek van dit kwintet uit Louisville, Kentucky dan ook enigzins te vergelijken met die van de American Music Club. Bij de recensie van hun vorige album schreef ik nog dat de band een niet al te actieve drummer had. Nu pas lees ik dat hij bij de opnames een gebroken nek had. Bij dit nieuwe, titelloze, album (eigen beheer) is de man achter de drumkit echter geheel hersteld en dat is te merken. De nummers zijn veel dynamischer geworden. Dit tweede album is daarmee een enorme stap vooruit. Zanger-componist Wilde is ook een man die weet hoe je een nummer schrijft. Hij schrikt er niet voor terug om het in zijn teksten over dimethyltryptamine of over een “insect’s discarded exoskeleton” te hebben. Of over een huurmoordenaar aan de Cote d’ Azur. Een hoogtepunt is verder het nummer Mont Blanc, dat echter niet over de betreffende berg gaat, maar over iemand die vroeger met een pen schreef van het gelijknamige merk. Vroeger toen hij daaraan nog belang hechtte, want nu is alles verloren gegaan. Zo kent dit album 10 nummers met machtig mooie teksten gedrapeerd over heerlijke gitaarrock met een americana-ondergrond. Topspul!
Dit album is in diverse vormen, ook op mooi doorzichtig vinyl, te krijgen via de website van de band.
23/02/2016 Permalink
Niets aan toe te voegen. Hele fijne CD
02/07/2016 Permalink
Hé, deze plaat wordt ineens ook in Nederland uitgebracht, door Goomah/Excelsior notabene. Album staat daarom ook op de 3voor1/Luisterpaal en als klap op de vuurpijl: ze komen in september voor optredens naar Nederland. Waar zo’n recensie hier al niet toe kan leiden 😉
23/07/2016 Permalink
Yep, prima plaatje!