%20(2).jpg)
James Houlahan zoekt zijn inspiratie in de donkere hoeken van het verleden, daartoe vooral aangezet door de invloedrijke Anthology Of American Folk Music van Harry Smith. Bij Houlahan komen bij Morning Sun onmiddellijk donkere gedachten op. ‘I hope you don’t run from the darker side of me’, horen we hem zingen. Multitudes (eigen beheer) is het derde album van de Amerikaan die onlangs van Boston naar Los Angeles verhuisde. De moordballade Fires Of Mercy opent de plaat en het is een van de hoogtepunten. Houlahan combineert het gevoel van Tom Waits met de vrije aanpak van Howe Gelb. Delta Heart doet het met carnavalstoeters en percussie. Best aardig, maar het blijft wel wat hangen in een stramien. Op See Me Through horen we de strofe ‘well I wrote myself another sad song just to kill the time’ langskomen. Meer vorm dan inhoud denken we dan. Mystery Earth Song brengt inderdaad wat mysterie middels vooral de viool. Wederom spelen blazers en percussie een rol. Ook Marcy’s Lament gaat met potten-en-pannenpercussie. Op Joyful Circuit beschrijft Houlahan de nacht: ‘Like a river to the sea the night moves gracefully’. De meeste liedjes van de Amerikaan hebben nogal dwarse structuren, op deze afsluiter glijdt hij opeens langs de melodie.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie