Het was de grote vraag waar Sturgill Simpson, na het succes van Metamodern Sounds In Country Music, op zijn derde album mee zou zou komen. En of het net zo goed zou zijn. Om die laatste vraag maar gelijk te beantwoorden. Ja, A Sailor’s Guide To Earth (Atlantic/Warner) is zeker net zo goed. Het album is geïnspireerd door de geboorte van zijn eerste kind, net een maand na het verschijnen van Metamodern Sounds. Het is een soort brief van een zeeman aan zijn gezin. Simpson put daarbij onder meer uit zijn eigen ervaringen in de marine. Het eerste nummer, Welcome To Earth (Pollywog), begint met de woorden: Hello my son / welcome to earth / you may not be my last / but you always be my first. Daarna gaat het over hoezeer hij zijn zoon mist als hij van huis is, en hoe hartbrekend het is om te zien hoeveel hij alweer gegroeid is. Ja, het klinkt truttig, maar het is het niet. Daar zorgt de pittig instrumentatie wel voor; de blazers van the Dap-Kings (van souldiva Sharon Jones) houden er de vaart in. Andere gastmusici op deze plaat zijn onder meer de ervaren rotten David Roe (bas) en Dan Dugmore (pedal steel) maar natuurlijk is er ook weer een hoofdrol voor Simpson’s vaste gitarist Laur Joamets. In het centrum van de plaat staat weer een prachtige cover; ditmaal In Bloom van Nirvana (wel met een kleine tekstuele aanpassing. Simpson had het zijn levenlang al zo gezongen en dus ook al opgenomen, toen hij er pas achter kwam dat de originele tekst anders was. Cobain’s familie gaf echter toestemming om het zo te laten). De plaat eindigt met het opwindende Call To Arms, waarin de hoofdpersoon zijn zoon waarschuwt zich niet te laten gebruiken voor welke oorlog dan ook: Well son, I hope you don’t grow up believing you have to be a puppet to be a man. Het is het slot van een geweldige plaat waarop Sturgill opnieuw bevestigt dat hij een fantastisch muzikant en songschrijver is. Een countryzanger van grote klasse bovendien. Een man die allerlei invloeden in zijn muziek (soul, rock, funk) kan toelaten zonder zijn country-afkomst te verloochenen.
27/04/2016 Permalink
Ik was na het uitkomen van de eerste filmpjes (Brace for impact en de cover van In Bloom) nog behoorlijk enthousiast. Nu ik het hele album heb gehoord valt hij mij behoorlijk tegen. Vooral het eerste gedeelte tot aan In Bloom bevalt me maar matig. Geen song die blijft hangen. Vanaf dan is het pas zoals ik van hem gewend ben. Maar bij lange na niet het niveau van Metamodern Sounds, wat mij betreft.
27/04/2016 Permalink
Wat een iedjes. Wat een stem. Strijkers. Blazers. Gitaren. Pedal steel. Dynamiek. Bevlogenheid. Country. Soul. Rock. Wat een liedjes. Wat een stem. Wat een plaat.
27/04/2016 Permalink
Toch weer een zeer verrassend album, veel bijzondere tracks , buitengewoon origineel, een album dat je vaker moet horen om te kunnen waarderen.in eerste instantie dacht ik ,wat doet hij nu, echt een topper en aanrader.
27/04/2016 Permalink
Treffende opmerking van Foxy “je moet het vaker horen om te kunnen waarderen”. Dat is precies wat er is gebeurd bij mij. Naarmate ik het album vaker beluisterde kon ik er steeds minder mee. Ik wilde het eigenlijk niet weten, maar uiteindelijk moest ik accepteren dat dit nieuwste album het niet haalde bij de vorige. Ondanks zijn fenomenale stem. Bij Metamodern Sounds speelde zich mij juist het omgekeerde af. Daar kon ik aanvankelijk weinig mee, maar hoe vaker ik hem beluisterde hoe beter het werd, om uiteindelijk te concluderen dat we met een klassieker te maken hadden. Die conclusie is bij zijn nieuwste heel ver weg.In mijn geval dan.
27/04/2016 Permalink
Succesvolle plaat ook. http://americanamusic.org/news/sturgill-simpson-tops-billboard-charts
27/04/2016 Permalink
Briljant album !
28/04/2016 Permalink
geweldige plaat. stem en muziek zijn één.
28/04/2016 Permalink
Het concert van Sturgill Simpson, vorig jaar in Paradiso, was ongelooflijk goed, maar na beluistering van zijn nieuwe cd haak ik toch een beetje af. Hij heeft nog steeds een stem als een klok, maar ja: ik houd niet zo van soul en ik houd niet zo van blazers. Dan houdt het dus al gauw op.
28/04/2016 Permalink
Wat een album…onwaarschijnlijk goed. Deze man heeft een gigantische sprong voorwaarts gemaakt. Ook zeer gewaagd om deze plaat na zijn succesvolle, maar conventionele vorige album uit te brengen. Soul,folk, country alles zit erin. Klasse!!!
29/04/2016 Permalink
Ik heb er ook nog moeite mee. Zoveel soul en blazers toegevoegd hoewel ik daar echt niet vies van ben.
Misschien vaker draaien? Het tweede deel, vanaf In Bloom (geweldige cover) is beter maar dan is de plaat wat snel aan het einde.
“Probleem” is denk ik dat die vorige zo vreselijk goed was.
29/04/2016 Permalink
Zijn vorige 2 albums spreken mij meer aan maar deze plaat is zeker niet slecht, zeker niet nu ik hem een aantal keren beluisterd heb. Die uithalen met zijn stem blijven geweldig.