Daniel Romano bedacht de term mosey voor zijn muziek, want country is allang geen country meer. De voormalige punker wilde niet op een hoop gegooid worden met alle nep uit Nashville. Met zijn nieuwe album Mosey (New West Records/PIAS) zet hij evenwel iedereen op het verkeerde been. Want wat blijkt? Mosey is geen mosey. Althans niet in de betekenis die Romano er zelf aan had gegeven. Deze keer dus geen pure country zoals op de prachtplaten Come Cry With Me en If I’ve Only One Time Askin’. Maar wat dan wel? De plaat begint met vernuftige orkestrale sixtiespop (Valerie Leon), maar daarna valt het nog niet mee om labeltjes te plakken op wat volgt. Romano knutselde in zijn eentje een razend knappe collectie popsongs in elkaar met nummers die na een break totaal van sfeer kunnen veranderen. Met elementen die hartstikke retro aandoen schept de artiest complete mini-opera’s. Blazers hier, violen daar, een opspringend gitaartje, een galmende piano, een fluitend orgeltje; alles opgenomen in mono. Lounge (Toulouse), tiki (I’m Alone Now), surf en exotica (For Leonard And William) zijn slechts elementen binnen een groter geheel. Het melodrama van One Hundred Regrets Avenue doet niet onder voor The Shangri-Las, terwijl The Collector buigt naar The Beatles. Het iets conventionelere popliedje Maybe Remember Me eindigt met donkere gitaren in een spookhol. Binnenkort is te zien hoe dat alles live uitpakt. Zie de agenda.
26/05/2016 Permalink
Is de plaat al ergens te beluisteren dan?
26/05/2016 Permalink
De releasedatum is 27 mei.
27/05/2016 Permalink
Klopt, keek gisteren op Spotify, toen stond hij er nog niet op. Inmiddels wel.
27/05/2016 Permalink
Niet echt mijn ding. Al een paar keer geprobeerd maar de stem ligt mij niet denk ik.
27/05/2016 Permalink
Vorige album was mooi maar dit is niet echt mijn smaak.
Beetje hetzelfde maar dan in mindere mate heb ik met het nieuwe album van Sturgill Simpson.
27/05/2016 Permalink
De songs zijn ijzersterk en die stem blijf ik prachtig vinden.
Had wel wat minder country verwacht, maar zoveel minder? Hoewel gezien zijn verleden misschien toch niet zo heel gek. Intrigerend album.
27/05/2016 Permalink
@Martijn: http://3voor12.vpro.nl/luisterpaal/albums/Daniel-Romano.html
29/05/2016 Permalink
Pracht plaat. Ben benieuwd hoe hij in Paradiso uit de verf komt.
29/05/2016 Permalink
Zelden een slechter optreden gezien dan van deze zwaargehypte man op Take Root.
30/05/2016 Permalink
Ben er nog niet over uit of ik deze plaat wel net zo goed vind als zijn pure country albums, maar ik ben blij met de koerswijiziging. Als hij telkens met Come Cry With Me rip offs komt wordt het langzaam aan ook wat saai.
Ik vond zijn optreden op Take Root overigens een van de vele hoogtepunten van 2014.
30/05/2016 Permalink
Het optreden op Take Root was eigenlijk niet echt slecht maar het geluid was niet om aan te horen, werd omzeep gebracht door zogenaamde geluidsmannen die volgens mij stront in hun oren hadden!
Vind de nieuwe CD ook niet echt mijn ding en vind hem vreselijk klinken,
is Mono opgenomen, back to the roots!
02/06/2016 Permalink
Zag hem afgelopen maart tijdens SXSW in Austin. Alleen nieuwe, toen nog onbekende, nummers.
Het was rommelig, ongeïnspireerd en de country was ver te zoeken. Het publiek droop teleurgesteld af. Nu dan toch 4 sterren voor de nieuwe plaat. Toch maar eens luisteren dan.