Het waren tumultueuze jaren voor Eli Paperboy Reed. Warner Bros. stuurde hem weg wegens gebrek aan succes. De soulartiest liet zich niet knock-out slaan. Hij werkte als vrijwilliger in Harlem, New York, bij Gospel For Teens, een programma om de jeugd uit de problemen te houden. Dat hij zichzelf er ook een enorme dienst mee zou bewijzen, bleek pas later. Reed was nieuwe liedjes gaan schrijven. Rauwe gospelnummers. Daarmee slaat hij nu hard terug. My Way Home (Yep Roc/V2) is een formidabel album waarop Reed de ziel uit zijn lijf schreeuwt. Of beter: hij schreeuwt de zonden van zich af. Met een combinatie van gospel en garagerock maakt hij misschien wel de soulplaat van het jaar. Reed schraapt zijn stembanden en zet met scherp gitaarspel de boel in vuur en vlam. Een scheurend orgel moet nablussen. ‘I’d rather be alone in this world of sin than surround myself with sinners that won’t be saved’, zingt hij vol passie. Otis Redding, Sam Cooke en Wilson Pickett zullen allemaal vanuit de hemel toekijken en zien dat het goed is.
17/06/2016 Permalink
Erg fraai album. Mag ook wel na die verschrikkelijke vorige plaat Night like this Soulplaat van het jaar het jaar duurt nog lang.
18/06/2016 Permalink
John ik waardeer je liefde voor de muziek. Voor mij ligt dit wel heel ver weg van de altcountry platen die jullie meestal bespreken. Soul en r&b is niet echt mijn stijl. Ben kunder één van de vorige platen die jullie bespraken heb ik besteld. Dank voor de tip!
18/06/2016 Permalink
Ieder genre heeft zo af en toe zijn uitschieters. Dit is er eentje uit de soulhoek. Prima plaat!!