Het eerste wat direct opvalt aan American Band (ATO Records) van Drive-by Truckers is de hoes. Die is nu eens niet van de vaste ontwerper Wes Freed. In plaats daarvan zie je een foto van een Amerikaanse vlag die halfstok hangt. Deze plaat gaat over de Verenigde Staten en wat er allemaal mis mee is. De Truckers speelden altijd wel politieke songs, maar American Band is in zijn geheel een politieke plaat. Al in het eerste nummer gaat het over Ramon Casiano, een 15-jarige Mexicaanse jongen die in de jaren ’30 werd doodgeschoten door de man die later voorzitter van de National Rifle Association zou worden. De NRA die zich met hand en hand verzet tegen strengere wapenwetten en zolang daar niets aan gebeurt hou je die zinloze schietpartijen op scholen, zoals bezongen in The Guns Of Umpqua. Ook het racisme bij de politie wordt aangesneden, in What It Means. Zingen over Black Lives Matter en dan als southern boys je album American Band noemen, dat is een statement van Mike Cooley, Patterson Hood en de andere drie bandleden. Over het Amerikaans zijn en in het bijzonder “southern” zijn gaat het heerlijke, open klinkende, Ever South. Ook bijzonder is het nummer Once The Banned Imagine, over die periode na 9/11 toen Clear Channel (een mediamaatschappij) besloot dat o.m. dat nummer van de Beatles niet meer gedraaid mocht worden op hun radiostations. Verder is het een Truckers album zoals je van de band mag verwachten. Moderne southern rock to the max. Rockend, groovend (Kinky Hypocrite) en vol hooks. Zeker eindigend in menige eindejaarslijst. Terecht!
30/09/2016 Permalink
Helemaal mee eens. De Truckers denderen maar voort. De meest constante band aller tijden. Al bijna 2 decennia vakwerk met nauwelijks een mindere plaat. Ze spelen op een onmogelijke dinsdag in maart in Paradiso, maar ik ga het denk ik toch maar proberen. De vorige keer was ik er ook bij en dat was toch wel een van de beste concerten die ik ooit zag.
30/09/2016 Permalink
Nou constant….toch wel een paar slaapverwekkende platen gemaakt vind ik zelf. Benieuwd na deze recensie. Ik ga luisteren.
30/09/2016 Permalink
Nou ik vind The Blessing and a Curse hun minste, maar zelfs die plaat vind ik nog altijd zeer genietbaar. Ik vind de Truckers nooit slaapverwekkend. Heb je de nieuwste platen van Damien Jurado of Bon Iver al gehoord? Bij die artiesten val ik met leuningen aan alle 4 kanten al na een minuut van de kruk van verveling, maar bij Cooley en Hood toch niet? Ach ja smaken verschillen, gelukkig maar.
02/10/2016 Permalink
In sommige recensie al kunnen lezen dat er een diepere laag in dit album zit. Nu ik het album diverse keren heb beluisterd, denk ik dat te kunnen begrijpen. Muzikaal gezien misschien niet hun meest baanbrekende en overtuigende album. Het album wisselt lekker tussen semi uptempo nummers en semi lowtempo nummers. Hints van vorige albums werken door, en dat is helemaal niet zo gek met hun catalogus.
Tekstueel wel hun overtuigendste en sterkste album. Daar waar op de vorige albums Cooley nog wel eens cryptisch wou zijn, is hij op dit album voor zijn doen behoorlijk (op zijn Nederlands) recht voor zijn raap.
Openingsnummer Ramon Casiano vind ik verpletterend goed en beschouw ik nu al als een van de beste nummers uit hun catalogus. Een voortstuwend rockend nummer met een verhaal om ‘u’ tegen te zeggen. Een diepe buiging voor Cooley voor de wijze waarop hij een gebeurtenis uit 1931 uitstekend heeft kunnen verbinden aan de wapenlobby van de NRA in de afgelopen decenia.
Ook ik geef het album vier sterren. Ook ik zal het album in mijn eindlijstje hebben staan.
07/10/2016 Permalink
Ach Hendrik toch, de nieuwe Damien Jurado saai noemen is behoorlijk ver van wat de plaat eigenlijk is. Snap wel dat je het hele oeuvre van deze Truckers van een constant hoog niveau beticht. Ook dat is weer een knap staaltje MOR en daar is natuurlijk niets mis mee, maar saai is het wel. Een typische 3-sterren plaats, niets mis mee, het blijft natuurlijk easy listening itt de nieuwe Damien.
08/10/2016 Permalink
Koos R. Je geeft het enigszins aan zoals ik het ook voel. Het had even een poosje nodig om hem helemaal te doorgronden. De teksten van de Truckers zijn inderdaad nogal eens wat cryptisch en aangezien het voor ons vaak over kwesties gaat die voor ons een ver van mijn bed show zijn duurt het vaak even voor je het door hebt. En er zijn songs in hun oeuvre waarbij ik het nog steeds niet helemaal begrijp. Muzikaal inderdaad niet echt baanbrekend, maar mag je dat nog verwachten na bijna 20 jaar? Nee, eigenlijk zou ik het best accepteren als het allemaal gewoon een tikkie minder is na al die jaren aan de top, maar nee, ze gaan maar door. Ik wist zeker dat er geen klassieker op dit album zou staan a la Grand Canyon. Maar ook voor mij is Ramon Casiano is inmiddels uitgegroeid tot een van mijn all time Trucker favourites. Ik denk dat Cooley misschien wel zijn beste prestatie ooit levert op dit album. Hij heeft natuurlijk op elk album goeie songs geleverd (Zip City of Cottonseed om maar een paar andere klassiekers te noemen), maar ook wel eens een simpel deuntje tussendoor. Hier doen al zijn songs er toe. Hood is voor mij een van de grootste songschrijvers van deze tijd, maar op dit album zijn Hood en Cooley volledig in balans. Op zeker in mijn jaarlijstje.
08/03/2017 Permalink
Wat weer een geweldig concert gisteren in Paradiso. Bijna 2 en een half uur aan een stuk gaan met die banaan. Wat is bassist Matt Patton een goede vervanger voor Tucker geweest. De band is volledig in balans nu. Het album groeit nog altijd, helemaal nu ik de teksten bijna mee kan zingen. Nu ik een groot deel live heb gehoord heeft het nog meer impact gekregen.
Leuk voorprogramma ook met de Eyelids waar ik nog niet eerder van had gehoord.
09/03/2017 Permalink
In de rocknummers, wanneer de gitaren gierden, vond ik ze afgelopen dinsdag op hun best. Ik blijf overigens wat moeite hebben met de stem van Patterson Hood.
En Eyelids was inderdaad heel aardig.
12/03/2017 Permalink
Patterson Hood is voor mij een van de beste songwriters van deze tijd, maar vocaal moet hij het inderdaad afleggen tegen Cooley. Hood gebruikt het eerste nummer meestal om zijn stembanden te smeren lijkt het wel. Daarna is het verder prima voor elkaar. Ging 2 jaar terug precies zo.