O, wat hielden we van Robbie Fulks toen hij in rake bewoordingen fulmineerde tegen alles wat verachtelijk is aan Nashville. Fuck This Town. Hij schreeuwde het uit. Dat was nog eens altcountry waarin stelling werd genomen! Die strijd is wel zo ongeveer gestreden. Commerciële country bestaat nog altijd, maar de macht van platenbazen is beslist minder geworden. Onafhankelijke artiesten hebben ervoor gezorgd dat rootsmuziek wortel heeft geschoten. Americana in alle diverse verschijningsvormen is niet meer weg te denken uit het muzikale landschap. En dat is mede te danken aan een artiest als Robbie Fulks. Upland Stories (Bloodshot Records/Bertus) is een plaat zonder effectbejag of valse sentimenten. Fulks brengt tamelijk rustige liedjes, maar vergis je niet, de aarde trilt en de ellende komt van de heuvels rollen. Het leven is een strijd, er gaat meer fout dan goed. Als de karakters in de liedjes niet te maken krijgen met armoe, dan is het wel de kanker die om de hoek komt kijken. Dromen kun je maar beter uit je hoofd zetten, zoveel is duidelijk. De country op Upland Stories is onopgesmukt. Soms akoestisch, maar niet per se. Robbie Gjersoe pakt als het moet zijn elektrische gitaar, terwijl Wurlitzer en orgel ook gevoed dienen te worden door eenheden volt. Bijzonder trouwens dat dit geproduceerd werd door Steve Albini, toch vooral bekend door hardcore en grunge. Zoeter dan bluegrass onder de zon van Kentucky is Sweet As Sweet Comes; het heeft een jazzy basis als betrof het een liedje van Robert Ellis. Upland Stories is een album dat over enkele decennia niets aan kracht zal hebben ingeboet. Het is niet alleen inhoudelijk sterk, het is ook nog eens gestoken in een onverwoestbaar jasje. Met rafels zoals die bij het leven horen, maar ook met naden die met liefde zijn gestikt.
06/09/2016 Permalink
Mooi album.