Met jonge gasten als deze Jonah Tolchin is er volop toekomst voor rootsmuziek, zo was de conclusie van het uitstekende Clover Lane twee jaar geleden. Na Thousand Mile Night (Yep Roc Records/V2) blijven we bij die woorden, ook al zijn we deze keer iets minder enthousiast. Er zijn namelijk wel wat kanttekeningen te plaatsen bij de nummers. Bijvoorbeeld dat ze een beetje blijven hangen in een wat al te onduidelijk repeterend stramien. Losjes gespeeld, dat is altijd een pre, maar dat versterkt in dit geval het non-descripte karakter. Tolchin is een bekwaam tekstschrijver, die teveel kiest voor algemeenheden op Thousand Mile Night. Hij komt binnen op een golf van positivisme met Beauty In The Ugliest Of Days, maar de boodschap spoelt een beetje weg in nietszeggendheid. Het titelnummer is een aaneenschakeling van fraaie zinnen, maar als vooral de strofe ‘something don’t feel right’ blijft hangen, is er dus inderdaad iets mis. ‘You can take me as I am, I’ll be a paradox-ing man / You can love me or hate me I don’t mind’, zingt hij op I Wonder en dan vraag je je als luisteraar af of de boodschap bewust tweeslachtig is. Het vrijblijvende zit ‘m ook in de arrangementen en productie van Marvin Etzioni. Het is zo relaxed, dat het neigt naar neutraal. Tolchin doet er goed aan om de volgende keer een andere producer te vragen; iemand die al zijn goede bedoelingen negeert en hem uit zijn comfortzone haalt.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie