Pete Sinjin volgt zijn hart als een kompas en die instelling staat garant voor eerlijke liedjes. Precies van het soort waarom rootsmuziek ons zo dierbaar is. Op The Heart And The Compass (Hootenanny Arts) mengt hij de persoonlijke noot met de meer algemene. In de liefdesliedjes houdt Sinjin doorgaans moed en dat past uitstekend bij zijn lichtjes rockende stijl. Als hij door de lege straten zwerft zorgt een lekker slaggitaartje ervoor dat de situatie nooit hopeloos wordt. En als Sinjin op Last Stand And Testament zingt dat hij voor het eerst in zijn leven de weg kwijt is, zodat hij als vredig man opeens met een geweer in handen staat, heb je er alle vertrouwen in dat alles toch nog goed zal komen. Zeker als hij fraaie duetten zingt met Michaela Anna is er hoop, zelfs als zo’n liedje Desperate Kind Of Love heet. Op Radio Tears vinden we Sinjin en Anna terug in de keuken waar ze luisteren naar een oude countrysong van Kitty Wells. Met een fraaie steelgitaar van Rich Hinman. De viool van Dennis Lichtman vangt de tranen op. Op Breathing The Same Air horen we in het yeah, yeah, yeah iets terug van Michael Stipe, terwijl het verder lekker Byrdsy is. Ook This Bed’s Gonna Break Your Fall is poppy als R.E.M. of Wild Seeds. Dirty Windshield heeft een lekkere drive en beat en klinkt als iets wat in de hitlijsten van de jaren 70 had kunnen staan.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie